382 – als het ergert, zet dan eerst jouw ‘het’ af
hexagram 31 – 咸 (xián) – “Verenigen”
de HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakel, het Beginsel van een NKdeE generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
input
https://dirkvekemans.be/2018/08/22/harusmuze-66/
commentaar dv@YGE
onze ergernis lijkt soms onoplosbaar door in te grijpen in de omgeving die de ergernis veroorzaakt. de verwijderde ‘oorzaak’ wordt dan ogenblikkelijk ingevuld door een variant op wat je verwijderde. je blijft je maar ergeren, je vindt geen rust. hoe kan dat?
wel, om te beginnen: als wet het zo zeggen ‘het ergert mij dat..’ of ‘het stoort mij dat…’, geven we al wat aan waar we de oplossing kunnen zoeken.
‘het’ dat jou stoort bestaat (ook voor ontologisch behepten) niet. ‘het’ is hier immers enkel een functionele semantische leegte, een anonieme gebreksaanduiding die het aangeduide vat in een functionele reeks.
in ons taalgebruik wemelt het (sic) van die functionele, maar semantisch verder lege plekken.
in het Frans, om maar iets te zeggen, is ‘het’ meestal niet het maar ‘il’*: als het regent is het daar een ‘il’ qui pleut.
‘het’ is een lege betekenaar, de betekenaar van het lege, een auto-recursief niets dat misschien wel de basis is van alle ‘betekenis’.
Freud heeft het over ‘das Ding’, Oury verbindt dat Freudse Ding uitdrukkelijk met de taoïstische leegte via een neologisme dat Klee’s Gestaltung wil vertalen door te spreken van ‘l ‘enforme’. maar dat is voor later, elders.
elkwegs: als het irritant is, heb je daar niet veel aan, want wat het ook is, het gebeurt, en het irriteert.
het irritante neemt ook plaats waar het zich kan nestelen, waar het bij uitstek irritant kan zijn, dus pal in de blokkade in je hoofd, daar net waar je niet omheen kan, dus net die plek die je heel de tijd met je bewuste gedachten probeert te ontkennen. je slaagt er niet in om je gedachten af te ronden en de reden daarvoor, de schuld die plaats je liever buiten jouw ik.
‘ik probeer hier wel te denken é’
het stoort jou niet maar wat er gebeurt waar ‘het’ niet mag/kan zijn is daarvan de invulling. het gebeuren vult nu eenmaal altijd probleemloos alle gaten in de zijnsfictie in, aja, ‘echt’ hoeft het niet te zijn, als ‘het’ maar ‘is’ wat het ‘is’. wat wij ‘essentie’ noemen is au fond niet meer dan amorfe intensiteit, tijdelijke belangrijkheid, de volstrekt contingente vector van onze aandacht.
“nee ik mis mijn kind niet het is die vervloekte kakmuziek bij de buren”.
als je jezelf van dat soort opwellende ergernis wil bevrijden, dien je eerst de eigen noden te erkennen. wanneer dat niet (meer) werkt, dan (pas) kan je maar beter ’s gaan praten met die buren.
algemener: ergernis heeft een signaalfunctie, maar vaak wijst ze weg van de ware oorzaak, naar iets dat buiten onze controle ligt.
het zeuren over de ergernis is dan een vraag om bevestiging van de aangemaakte ontkenning van het eigen probleem.
zeuren is zo succesvol onder de menselijke gedragingen omdat iedereen van de onzekerheid omtrent de eigen fabeltjes af wil, het is dus een win-win situatie in het negatieve veld, en de gedroomde ingangspoort voor andere nijdigheden.
het is toch erg è!
je kan hieronder je eigen commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze geven. die wordt dan bij de eerstvolgende Omwenteling hieronder toegevoegd.
steunabonnement (vrije bijdrage) :
IBAN BE22 7340 2968 5847 BIC KREDBEBB
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt.
