dorp: blauwdruk van mijn
denktrant, pretpark, doodsprent.
de waarheid heeft zich diep
in deze waanzin ingevreten.
bouwsels slepen de weg. ver
kijken is verboden: elke gevel,
elk stratenplan staat of valt
bij de treurwilg wier takken
naakte schouders streelden.
zo één dorpskern kan gans een land,
een continent in slaafse zang van haar
doen zingen, bevend, tot het ploft.
zo dool ik blijvend in afwezigheid,
in het reine kwaad van het banale.
inputtekst (1992):
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.