voor (en door) kamiel choi
de laptop warmt op mijn schoot
ik open het veld: zwaai met daden
zoals wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... vroeger zwaarbewapend
goden schiepen.
buiten raapt een oude vrouw karton
en stapelt het geduldig op een kar
heur haar is grijze suikerspin
zo staat zij daar.
cho: ik zie een heilige, verdomd;
en: die k is kanker in mijn naam!
maar och, hun achterdocht is ons
een horizon.
ik schep hier zondaressen op en volg
tot op mijn schoot hun warme licht
waardoor ik weer de schepping snap
van ’t schrijverschap.

.
Één reactie op “’t schrijverschap”
interessant die remix. die kartonraapsters zie je hier echt in Korea.. dat zie ik dagelijks. ge kunt ze niet helpen daar zijn te te trots voor (dat aspect zat niet in het gedicht)