Het duister woekert in een sliert van haat,
Elk woord maakt alle woorden veel te zwaar:
De lippen beven maar het is te laat
Er is een barst in elk vertrouwd gebaar
& ’t Strelen strandt in oceanen maar.
Ik wil ons, mijn lief, zo’n lot besparen,
Geen kleine hel, opgemaakt in jaren.
Ik eindig liever eenzaam in de goot.
Niets kan mijn lust voor jou daarom bedaren:
Ik wil geen stremmend glijden naar de dood.
noot: LYLIA, een reeks van 449 dizains is een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
