Zicht op Bujumbura vanuit de riante villa waar ik ontvangen werd.
In het midden het Tanganyka meer, daarachter ligt Congo.
In het meer huist volgens een plaatselijke legende de monsterlijke krokodil Gustaaf.
Die vreet dan in het verhaal alle Belgen op. Ik zal het beest wel op poëtische wijze bedaren en het de kennis van verlichte waters bijbrengen.
Voorlopig verder niks te melden want ik ben wat ziekjes en totaal uitgeput door al de herrie op het thuisfront van de laatste weken.
Dus slaap ik, slaap ik, suf ik en voel daarbij mijn krachten stijgen.
Vele lieve kusjes aan mijn kinderen Toon, Charlotte en Annelien.
3 reacties op “Bujumbura, slapjes vanuit ons stulpje”
Hier trap ik niet in: dit is gewoon het meer van Rotselaar!
Hm, ik volg niet maar ik volg…
(godfer…, dichterlijke dings, monsters, slapgevoel-heden, bezweringen, al wat er maar is. Nu ja, de rotzooi ook natuurlijk, veronderstel ik. Dat zal daar net wel zo zijn als dieper in het Zuiden. Life, hé!)
Rotselaar? ken ik niet.
zeeeeg didi , ik zal het u weten te zeggen , mijn dochter is daar juist gaan wonen, uiteraard als ik niet opgevreten ben door een kroko