De luchten klinken onder druk tot klanken.
De klanken vluchten in de muffe woorden.
Het stof stuift uit de dode boeken. Genoeg.
Ik doe het licht aan als het uit is.
Ik doe het licht uit als het aan is.
Ik doe het kleed uit dat je draagt.
Ik licht het vel op dat je schraagt.
Ik duw de zwaarte uit je zucht.
Ik ben in u.
Jij bent in mij.
De wereld is
In volle vlucht.
3 reacties op “Genoeg”
Kijk, dat noem ik nou eenvouds verlichte wateren.
Smooi!
De Krab heeft gelijk. Zelfs mij ontlokt dit een traan. En dan zeg ik bij mezelf: goed dat er nog buren zijn!
De Vredesduif van Kessel-Lo
Dank Heren, uw bijval ontroert mij.
De Muze, overigens een uiterst wisselvallige sloerie die mij regelmatig de gordijnen injaagt met Haar kapriolen (vooral die ene met de bevallige lach en die glinsteroogjes), was mij inderdaad goed gezind gisteren. Op zulke ogenblikken beroert mijn hand het klavier als was het door Iets Anders gestuurd. Veel meer dan het Hoge dictaat omzetten in nederige aanslagen doe ik dan niet.
Oh Buur, straks kunnen wij de wereldkoren van Up
FilthWith People nog werk bezorgen met onze Stichtelijke Gezangen en deze dagelijkse uitwisseling van toucherende Vredesboodschappen. Ik zie in de verte al Het Gouden Tandwiel van Elysium roteren in de Hemel boven Waregem.