[drieluik uit Vlak 11 van ‘Het Pad Van de Wenende Nacht’, broncode voor een stuk algoritmisch klanktheater, nog niet gecompileerd – deel 2: Izeganz smeekt nog om genade maar kent de wet van het einde]
schep mij uit, ontader mij, verbrandt mij
en stop je hand in het roet,
maar laat mij niet wegwaaien.
hou je pinkje in stuitligging
voor de raamspleten van het buiten
waarin de wind zijn waanzin giert
tussen de klembillen van het binnen.
steek je spasmen in een handschoen van taal
hou ver van je woordgeurige neus
die nare klankscherven dat snikken bv.
of jouw helsblauwe solferen zucht
in ons tentje heerste altijd al luchtgebrek.
wilde paarden draven waar wij hijgen.
we vermaken het leed tot een klucht:
ik verzin je in dwarreling
het maanglazige zwijgen
en jij doet het volgende.
- over ‘Het Pad Van de Wenende Nacht’
- over het Gedicht van de Dag-programma
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
dit werk is met liefde opgedragen aan de arbeider, huizenbouwer, muzikant en kunstschilder Julien Vekemans (26/06-1940 – 09/11-2007)
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.
