20 juli 2016. het was niet meer bij haar, maar gans verzwolgen door de verstikkende zinsbouw van het onverteerbare leed.
het keek urenlang het raam uit naar de bomen aan de overkant. zelden deed een woudaanzicht een mens zo immens veel pijn. er was levend geen ontkomen aan.
groteske deliria. harde dennennaalden vlogen als nanobots door de duisternis op het hoornvlies af. afbladerende handen in het kolkende zwart die de blauwe hel van het echte omroeren. de ogen werden twee slijm omroerende staven van git in het git van de nacht die langzaam dieper en dieper draaiden. geluiden van vermorzeling, het kraken van wervel, vingerkoot en vleugelbot. verse pers van de geletterde.
dorstig en ijl in het hoofd van eigen ijdelheid verwaarloosde het weer als een doorwinterde onverlaat zijn taak. het zwalpte, kwakte tegen deuren aan. het bed was een zee en het verzoop met kramp in de tenen zodat het weer recht diende te springen, vloekend en vallend en vloekend spande het de benen tegen de muur op om van de kramp verlost te raken. het werd een Massis zonder tanden en leek de slaapkamervloer uit de muurverankering te gaan duwen.
o dagen, nachten dat zij samen lagen, hun monden eensluidend beamend de plicht hunner gelofte: vergeet dit niet want dan verdwijnen wij. vergeten deed het niet en de taak stond het nog steeds klaar voor ogen. maar hoe dan?
ziedaar reeds een slankhalzige nimf wier mond de dag met vreugd besluiten kon, hulp die in dank, zij het met ernstige maagkrampen, werd aanvaard. twee uur later dwarrelden er witte bloemblaadjes neer op het bleek-rozige lijk van de vodkafles. kill your babies, dat soort nonsens.
dan weer naakte takken in de vlagen van de kale nacht, een veelvoud van de boodschap in de wind. wat een kinds kabaal toch : de bladeren van de nijd tikken hun code tegen het raam. het begreep het nu helemaal. het krabbelde nog wat verwensingen naar mij in een boek dat ik zeker zou lezen en verloor dan het bewustzijn.
invoer 2016: moment 110 , 111 en 112 – uitvoer 2020 (overschreven) – rev. dv@CFQ
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
dit werk is met liefde opgedragen aan de arbeider, huizenbouwer, muzikant en kunstschilder Julien Vekemans (26/06-1940 – 09/11-2007)
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.
de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.
steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP:
