448 – één remedie maakt minstens twee kwalen
hexigram 4 – 蒙 (méng) – “Verhullen”
invoer
https://dirkvekemans.be/2018/11/13/harusmuze-148/
commentaar
de ingreep die je doet als je een remedie toedient maakt een eerste kwaal doordat die daad een min of meer omschreven gedeelte van het gebeuren van de recipiënt onderscheidt en dat als kwaal benoemt: elke toediening van een remedie herleidt het gebeuren van de recipiënt tot een aan lijden onderhevig gebeuren, het maakt van de recipiënt sowieso een patiënt, want aja: de remedie gaat iets (willen) verhelpen.
die eerste kwaal is dus enerzijds wat je vaak al hoort noemen de diagnose die verziekt: een gemis bij de persoon met klachten wordt in een benoembaar vakje gestopt en als kwaal ‘behandeld’, terwijl het vaak zo is dat men beter de (dieper liggende) oorzaak van de klachten zou proberen te achterhalen : ‘waarom wil iemand patiënt worden?’ kan in dergelijke gevallen een nuttige vraag zijn.
daarbij moet men best opletten misschien om dan weer de klacht van de persoon zelf niet op clichématig psycho-analytische wijze te willen wegwuiven als slechts een symptoom van de echte kwaal, die elke tot patiënt gereduceerde recipiënt maar al te graag zal beamen. ‘ja natuurlijk dokter, ik wil mijn papa vermoorden en met ons ma naar bed, het is daarom dat ik in mijn bed plas met die blaasontsteking van me’.
elkwegs: het toedienen van een remedie fixeert ‘vaneigens’ een eerste kwaal, namelijk die kwaal die het wil verhelpen, en overruled de idee dat een klacht een symptoom, een teken is, een signaal, en het gaat dan van ‘zou je niet beter wat rechter gaan zitten aan je werktafel’ in rechte lijn naar ‘hier heb je een pijnstiller tegen je rugpijn‘.
eerste kwaal: elke remedie ontkent het probleem.
de tweede kwaal die een remedie doet ontstaan heeft te maken met het feit dat een remedie toedienen een toepassing is, een applicatie.
merk op, noteer desnoods: ik gebruik opzettelijk een moeilijk woord om het makkelijke begrip verder technisch te maken, het grijpt nu dieper in in uw cognitieve ordening, het spreekt u aan op uw hoger denkvermogen. het verschil tussen toepassing en applicatie is dat tussen de lagere en de middelbare school, bijna.
je kan geen toepassing hebben zonder kennis, tenminste als we het over het soort toegepaste kennis van een remedie hebben: elke remedie wordt toegediend als men een diagnose heeft gemaakt waarbij het toedienen van de remedie vanuit de ervaring aangewezen is, dat is nou eenmaal de basis van het medicinaal denken, de geneeskunde, zeg maar.
maar net omdat het op die wijze een toepassing is van een ‘bekend gegeven’ bv.: ‘personen met een vervelende hoest zijn beter af met een hoestsiroop’ gebeurt er iets heel anders als wanneer een hond gras eet omdat er wat schort in zijn buikstreek.
wat is er anders? wel de hond past niets toe, hij reageert ‘gewoon’ ‘instinctmatig’ op het gerommel in zijn buikje door gras te eten.
een hond is daarom een ‘beter’ systeem omdat het eenvoudiger is: het past onmiddellijk het eigen gedrag aan. bij de mens, het meer complexe systeem, wordt middels een diagnose het gedrag losgekoppeld van de lichamelijke effecten daarvan en remedieert men de lichamelijke effecten los van de verwaarloosde gedragingen. wij ‘maken’ zo een lichaam dat los gedacht wordt van onze gedragingen, en gelijkgesteld met andere lichamen die een totaal andere gedragshistoriek hebben misschien maar wel dezelfde ‘lichaamsklachten’.
in het saneringsdenken van het Rot stippen we aan dat het eenvoudige systeem geen remedie nodig heeft en dat derhalve het complexere systeem wat de gezondheid betreft een deterioratie is: het systeem zadelt door haar complexiteit zichzelf op met een magazijn aan ‘liabilities’, in het Nederlands vertaalt men dat meestal met ‘kwetsbaarheden’ maar het woord heeft ook de betekenis van ‘verantwoordelijkheden’: we moeten ons van meer zaken rekenschap geven.
dus? wel dat resulteert rechtstreeks in een gedragsstoornis, want het gedrag moet beredeneerder gebeuren, ergo meer rekenkracht nodig, nog meer ‘intelligentie’.
je ziet dat het minste vonkje van intelligentie meteen een evolutionaire ‘causaliteit’ op gang brengt die niet te stuiten is: intelligentie is Rot.
okee, da’s wat diep getast in uw humanistisch kruis zal u willen getuigen. goed, neem een strepsil, we laten het effen rusten.
elkwegs: elke geneesdame moet omwille van deze complexiteit telkens zij een remedie voorschrijft de nadelen t.o.v. de voordelen afwegen, hoewel er natuurlijk nog steeds vluggerds zijn die hun patiënten onmiddellijk op hondse wijze het gras in de bek stoppen, in de vorm van medicatie in een olifant-muis verhouding.
de tweede kwaal die elke remedie onontkoombaar met zich mee brengt is uiteraard ook de ‘bijwerking’, maar hier heb je de bijsluiter al, waarop geheel doorzichtig en sluitend de applicatie van de remedie aan het businessmodel, het kapitale programma, het geheel van voorschriften, vereisten en best practices van de farmaceutische industrie wordt onderworpen ten einde een marktconform winstgevend product van uw rugpijn te maken.
de HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakel, het Beginsel van een NKdeE generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
scève
Vouloir tousjours, ou le povoir est moindre,
Que la fortune, & tousjours persister
Sans au debvoir de la raison se joindre,
Contre lequel on ne peult resister,
Seroit ce pas au danger assister,
Et fabriquer sa declination?
Seroit ce pas, sans expectation
D’aulcun acquest, mettre honneur a mercy,
Ou bien jouer sa reputation
Pour beaucoup moins, qu’a Charles Landrecy?
