dag vrede op aarde de tanden zijn uit en de dag sluit
de dag en het bidden begint een heftig donker gefezel
dat duren zal tot in de ochtendschemering de wind
verwaait bedorven lucht de maan houdt geen wacht god
zij met u en moge u geven een ware kennis van
minneleven (sine spaert doet noch leven) verhalen
verzint het met de rug op een bed van slangen er konkelt
een gemenerik naar een jij over het en het kronkelt in ons
ons want wij we wisten niet beter wij haalden maar adem
wij deden het met zuchten de lucht was zo grijs die
diere ghingen ende keerden weder. Ende si ghingen
ende keerden niet weder de vogels verleerden het zingen
de dag sluit de dag en uit zijn de tanden de aarde
kent vrede en het wist zich uit dag kindje kik dag
nachtje nacht met de zwarte kakapracht
inputtekst 5/05/2009, zie aldaar
nood aan een gesprek?
https://www.zelfmoord1813.be/