speciaal voor de twijfelaars enkele beelden uit mijn werkkamer, een blik recht in het hart van mijn praktijk, de staande elementen aldaar in stand gehouden geheel zonder steun van de vlaamsche regering en met dank aan enkele kopers van aldaar gepleegde kliederingen:
denk op deze foto’s alle boeken weg & niets wat hier ooit verscheen had kunnen plaatsvinden.
(euh, eigenlijk had ik dus een beetje commentaar verwacht op een bericht als dat hieronder)
Kinders toch! Vanwaar die haastige hang naar het graf? Hoe denkt ge ooit in contact te komen met het vitale leven van de letteren als ge de traumata van het gedrukte woord niet binnen handbereik hebt? Zijn alle bomen dan geheel vergeefs tot pap vermaald? & Waarom meent gij tegenstellingen te kunnen/moeten poneren, waar er slechts één streven kan zijn?
eli eli untsoweiter
