Ha!
Is het nodig om tegen die tijd veiligheidsmaatregelen te treffen?
Hm, misschien toch maar snel heel het Internet downloaden: je zou zo maar ’s in gedichtennood moeten komen…
Maar jij begint dan toch gewoon opnieuw, gaat toch gewoon verder?
(En wat de rest éénmalig stunt(el)ig doet…: tsss!)
Ik ga verder tot ik de pijp uit ben, maar iets uitgeven waarvan de tekst ook niet gratis online beschikbaar is doe ik niet, nooit, tenzij ik ooit ergens om den brode wat amusementslectuur moet plegen. Ik denk dat ik nog liever porno begin te dealen dan, dat brengt tenminste wat op. Alleen nu doe ik effie mee met dat fabeltje van de gekoesterde negativiteit: het gedichtje hierboven verdwijnt straks, onherroepelijk.
‘De rest’ is veel gezegd,overigens, het tij begint te keren, veel jeugdige dichters ontdekken de vreugde en vooral de meerwaarde van het openbaar schrijven, de bundels van Han van der Vegt kan je downloaden, Ton van ’t Hof ziet ook geen reden tot koehandel terwijl zijn werk misschien meer vernieuwend is voor de Nederlandse poëzie dan alle bundels van 2008 samen, en in andere taalgebieden zijn de meeste auteurs die iets lezenswaard te schrijven hebben, ook al lang over die fallische fixatie met het ‘tekstkapitaal’ heen.
Het is allemaal zo simpel eigenlijk. De dichtkunst is het hart van je moedertaal, die verkoop je niet, tenzij om je onkosten te dekken. Een maatschappij die haar dichters niet aan het dichten kan houden, zonder er een commerciëel zootje van te maken die verdient haar dichters niet, wat mij betreft, dus ik maak mij daar ook niet langer druk in. Maar daarom moet je niet zélf negatief gaan doen.
We moeten hoe dan ook verder, vandaar dat ik ook wil meewerken aan initiatieven die los van het circus pogen de stroom op gang te houden & te stimuleren. Dat doe je m.i. voornamelijk door de onkosten minimaal te houden. Heden kan je nog moeilijk maken dat een bundel een prioriteit is voor een vruchtbare dichterspraktijk. Veel werk hoort uiteindelijk thuis op papier. Maar je moet de zaken niet omdraaien, daar maak je alleen de marketingmensjes mee blij. De boekhandels kreunen nu al elke dag harder onder de bundeloverlast. Desondanks kan en moet je wellicht papier gebruiken om een vruchtbare praktijk onder de aandacht te brengen van een publiek die niet zonder tastbaarheden kan, maar dan zit je al een paar stappen verder.
Participatie in plaats van exploitatie (ik zal dat programmatorische tekstje toch ’s moeten uitschrijven, ook al is er geebn vraag naar…). Een bundel op krantenpapier is dan mooi, als gebaar, maar het ding vervolgens _slechts_ gedurende 12 uur downloadbaar te maken, is dan weer een beetje beledigend voor iedereen die dat al sinds jaar en dag doet. Het is natuurlijk die houding (van: alles wat van mij op papier komt is wèl géld waard) die van een dichter een ‘grote’ dichter maakt. Voor de meisjes van de marketing alleszins.
Ja natuurlijk, daarover. In de veronderstelling dat jouw stuiterding daar ook over ging.
En ja, ik stel het negatief door iets ‘de rest’ te noemen en ‘het’ een stunt. Stuntelig omdat ik het armoedig vind: iets 12 h downloadbaar maken en dan rap knip op de deur, hoewel het niet de eerste keer is dat ik deze werkwijze tegenkom ( via Eng. talige blogs eerder.)
Het was o.a. de formulering bij ‘ De Papieren Man’ (Het is voor het eerst dat een dichter van enige naam deze stap zet) waar ik wat nijdig van werd.
Jouw kritiek is altijd met meer redenen omkleed, maar daar ben jij jij voor.
En ik niet 🙂
Blijft er een krater achter?
“Het is voor het eerst dat een dichter van enige naam deze stap zet”, schrijft ie dat echt?
’t Is misschien toch familie van Leterme.
Het is natuurlijk niet voor niks een “Papieren Man”.
Jongens wat een hoop indroevig hypocriet gelul is het toch allemaal…
re krater: er zullen kerstboombossen door de gaten in uw scherm kunnen gaan groeien, wat dacht je…
ViLT
8 reacties op “Wesp zelf stuitert nog even na”
Ha!
Is het nodig om tegen die tijd veiligheidsmaatregelen te treffen?
Hm, misschien toch maar snel heel het Internet downloaden: je zou zo maar ’s in gedichtennood moeten komen…
Maar jij begint dan toch gewoon opnieuw, gaat toch gewoon verder?
(En wat de rest éénmalig stunt(el)ig doet…: tsss!)
Ik ga verder tot ik de pijp uit ben, maar iets uitgeven waarvan de tekst ook niet gratis online beschikbaar is doe ik niet, nooit, tenzij ik ooit ergens om den brode wat amusementslectuur moet plegen. Ik denk dat ik nog liever porno begin te dealen dan, dat brengt tenminste wat op. Alleen nu doe ik effie mee met dat fabeltje van de gekoesterde negativiteit: het gedichtje hierboven verdwijnt straks, onherroepelijk.
‘De rest’ is veel gezegd,overigens, het tij begint te keren, veel jeugdige dichters ontdekken de vreugde en vooral de meerwaarde van het openbaar schrijven, de bundels van Han van der Vegt kan je downloaden, Ton van ’t Hof ziet ook geen reden tot koehandel terwijl zijn werk misschien meer vernieuwend is voor de Nederlandse poëzie dan alle bundels van 2008 samen, en in andere taalgebieden zijn de meeste auteurs die iets lezenswaard te schrijven hebben, ook al lang over die fallische fixatie met het ‘tekstkapitaal’ heen.
Het is allemaal zo simpel eigenlijk. De dichtkunst is het hart van je moedertaal, die verkoop je niet, tenzij om je onkosten te dekken. Een maatschappij die haar dichters niet aan het dichten kan houden, zonder er een commerciëel zootje van te maken die verdient haar dichters niet, wat mij betreft, dus ik maak mij daar ook niet langer druk in. Maar daarom moet je niet zélf negatief gaan doen.
We moeten hoe dan ook verder, vandaar dat ik ook wil meewerken aan initiatieven die los van het circus pogen de stroom op gang te houden & te stimuleren. Dat doe je m.i. voornamelijk door de onkosten minimaal te houden. Heden kan je nog moeilijk maken dat een bundel een prioriteit is voor een vruchtbare dichterspraktijk. Veel werk hoort uiteindelijk thuis op papier. Maar je moet de zaken niet omdraaien, daar maak je alleen de marketingmensjes mee blij. De boekhandels kreunen nu al elke dag harder onder de bundeloverlast. Desondanks kan en moet je wellicht papier gebruiken om een vruchtbare praktijk onder de aandacht te brengen van een publiek die niet zonder tastbaarheden kan, maar dan zit je al een paar stappen verder.
Participatie in plaats van exploitatie (ik zal dat programmatorische tekstje toch ’s moeten uitschrijven, ook al is er geebn vraag naar…). Een bundel op krantenpapier is dan mooi, als gebaar, maar het ding vervolgens _slechts_ gedurende 12 uur downloadbaar te maken, is dan weer een beetje beledigend voor iedereen die dat al sinds jaar en dag doet. Het is natuurlijk die houding (van: alles wat van mij op papier komt is wèl géld waard) die van een dichter een ‘grote’ dichter maakt. Voor de meisjes van de marketing alleszins.
Dit alles in de veronderstelling dat je het hier over hebt, natuurlijk: http://decontrabas.typepad.com/de_contrabas/2008/12/download-ange-1.html
(Er staan anders best wat aardige gedichtjes in)
Ja natuurlijk, daarover. In de veronderstelling dat jouw stuiterding daar ook over ging.
En ja, ik stel het negatief door iets ‘de rest’ te noemen en ‘het’ een stunt. Stuntelig omdat ik het armoedig vind: iets 12 h downloadbaar maken en dan rap knip op de deur, hoewel het niet de eerste keer is dat ik deze werkwijze tegenkom ( via Eng. talige blogs eerder.)
Het was o.a. de formulering bij ‘ De Papieren Man’ (Het is voor het eerst dat een dichter van enige naam deze stap zet) waar ik wat nijdig van werd.
Jouw kritiek is altijd met meer redenen omkleed, maar daar ben jij jij voor.
En ik niet 🙂
Blijft er een krater achter?
“Het is voor het eerst dat een dichter van enige naam deze stap zet”, schrijft ie dat echt?
’t Is misschien toch familie van Leterme.
Het is natuurlijk niet voor niks een “Papieren Man”.
Jongens wat een hoop indroevig hypocriet gelul is het toch allemaal…
re krater: er zullen kerstboombossen door de gaten in uw scherm kunnen gaan groeien, wat dacht je…