101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze
Het antwoord daar. De wereld is. Opent. Brak. Stem, lip met het misprijzen er donkerrood in. Onze rijkdom is haat een band die je niet zomaar achterlaat. Uw adem is perslucht, elk woord in zicht een nieuw monstertje in de centimeters opening. Ik heb minder. Veel minder. Hoe minder hoe meer ik. (Ik schoof uit […]
Hij opent stil het oog in trage golven waardoor je droge leven loopt. Hij duwt het raderwerk de olie in dat in je hoofd zat vast ineen. Hij glijdt je grotten door waar droef het water in het duister droop. Hij steekt je lichten aan waar elke lijn in schemering verdween. Hij brengt het ritme […]
Zij murwt haar zinnen donker in je zwartste gaten. Zij smeedt je warmte aan het woeden van haar nacht. Zij klemt haar vlakken aan de rimpels als je lacht. Zij stoot je woorden af als koortsen op haar pracht. Zij schatert om de bonte schimmels van je nijd. Zij maalt je onmin snerend om tot […]
Metafysisch voor k.v. Later als je dit tergende vergeten bent vergeten, later als dit schraperige zwijgen uit het zwijgen is geschrapt, & als je dit verkorven heden als een kever uit je haren in de leegte onder af & dood zal willen slaan,- Later, als je in de openslaande gaten de gaten in de gaten […]
met dank aan Wiron voor dit plaatje HOUTERIG Ik ben de minnaar van je ogenblik. Ik ben al dichter bij je dan je ooit nog mij verzeggen kan. Ik neem je hand & trek het laken van je af dat op je huid je huid met linnen in het wit verplooide & verhing. Het laken […]
de klasse ik ik ben het doorgeefluik van je verlangen ik heb je handen in de letters van mijn ik gevangen ik laat je reddeloos & vochtig in je leven hangen & je verhardt weldra tot rijm in mijn gezangen ik zie je takken, hoor je doods verdorven liefdespraat ik zie het witte blinken in […]
Ik, nu ik staar : de wereld draait mij los van jou & bij god verdomd in gebreke. Het licht puft muf gordijnen door, de dag hoeft niet zonodig. Baaldag. Jij, nu je slaapt : de wereld is je glad ontgaan, nergens aan je lijf is iets mislukt. Totdat je lacht in je droom, natuurlijk. […]
Blijf mij bij , verdrijf toch niet, ik zal omstandig strelen heel je huid & in je broosheid teder stromen wekken tot je trilt & als je rilt je angst onmiddellijk verbrijzelen, restjes pijn secuur uit groeven vijlen tot haar vlies je leden sluitend dekt & in je mond bij gulpen goud haar stilte stokt, […]
1 Dat geschipper liefje, hoeft niet meer. Het strand is uit, de hemel af, die heeft de em tevreden uit haar hel geheven. De zee valt stil, ze golft nog uit in lauwe kabbeling. & Ook de zon zijgt neer, het zand verschittert in haar radiatie tot een ál van glas. Ik kijk erdoor & […]
