101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze
BREUGELS hoor je door het kromtakken van denk ik vergilius de trage nijd zoals enkel bomen kunnen boomdulden onder de bomen in het bos? voel je hoe de treurnis haar bekraterde gestalte aankrabt? kan je de g*dsnaam al kontploffen? vraag je wel tijdig om een smeltbakje nu je hart gesmolten is? de dichter, beste dichter, […]
” As I walked out tonight in the mystic garden The wounded flowers were dangling from the vine I was passing by yon cool crystal fountain Someone hit me from behind ” Bob Dylan – Ain’t Talkin’ — gij zwiept & slaat mij met uw zwijgen gij torent uw rilangsten ijl, gij koert onder vermeende […]
isle de ogen scheuren zich van afzien af. de monden braken afstand in hun spraak. de lippen barsten open. de rimpelhuid verpulvert. schroeizon, eeuwenlang, millennia. opgelakte stilte strak ten hemel opgesteven. breuk. barst. overdondering. bevrijd kabaal dat in de zinloosheid der droge taalkanalen kolkt en stroomt. de strik van stof die rond het niets haar […]
Daar bij het gedwarrel, bij het wieken opwaarts met de wind van het gevallene waar de kraai een spermuil opent waar het stokzwart graait en kraait naar het sterfpunt en het sterfpunt ook raakt meteen: zo kromt ook de origine om van het zeggen met het kromme vingertje van nu en het kromt ons om […]
