tulpen te tuimelen op de verte staan, zo wou het haar nog raken bij het zwermen van verhevigde duiven waarop de zon sprenkelt zijn vette vingers lentelicht.de drijfluchten donkeren. gedrum is er, en droefte. plenst het bloesem op het witte blad, die wegwordt een pad wég van zijn bloedbevlekte hand.moedwillig het rukt de maan en […]
stof kruipt in de gatende gaten parelenstof schiet uit de gaten ik adem in jouw ademjouw adem daalt in mijjij ademt in mijn ademmijn adem is in jou het licht valt uit mijn ogenik eet het duister van de luchthet licht valt uit jouw ogenjij blaast de lucht weg uit de adem jij ademt in […]
het kruipen kwam de kropbinnengekrabt waar hetkriep en kropte en iemand zei: kennen wij elkaar? (ja/nee) het sluiten kwam het slotingeslopen waarhet slopte en sliep en iemand zei: kennen wij elkaar? (ja/nee) het muiten kwam de meutebinnengemeten waar hetmat en mafte en iemand zei: kennen wij elkaar? (ja/nee) de dood braakt zich een lach.de wapens herhalen de stofin het […]
RK Weekbladen = tekstverzameling waaruit geput kan worden tijdens de uitzending van RADIO KLEBNIKOV, het programma van de Vrije Lyriek elke zaterdag 18-20u op Radio Scorpio FM 106 in het Leuvense. Deze week teksten van Maurice Scève, Pernette du Guillet, William Blake en de NKdeE zelve.
vingerlicht.kattenijzer.breekmond.spoelzucht. waterdreef.schilderspees.voetuitval.zendgat. afhemelen.doenselen.bedromen. invloed.erbarmen.morsen. invoer (2017) – rev. dv@CAL
de luchten breken onder druk tot klanken.de klanken vluchten in de muffe woorden.het stof stuift uit de dode boeken. genoeg. ik doe het licht aan als het uit is.ik doe het licht uit als het aan is. ik doe het kleed uit dat jou draagt.ik licht het vel op dat jou schraagt.ik duw de zwaarte […]
op alle plaatsen waar we onze plaatsen willen plaatsen,liggen al de plaatsen die we plaatsten vroeger. onze plaatsen slapen.onze plaatsen wemelen.onze plaatsen regenen.onze plaatsen zwemmen. onze plaatsen klemmen de handenrond de strot van de ruimte. wij nijpen, wij wringen,wij sleuren, wij zingen. onze plaatsen hebben niet de tijd.onze plaatsen hebben geen zijn.onze plaatsen houden de […]
[fragment uit ‘Het Pad Van de Wenende Nacht’, broncode voor een stuk algoritmisch klanktheater, nog niet gecompileerd] de kiemen komen uit het rot gekropen. de glazige korst barst open op de kerfnaden.het waait in op de mensen en de mensenverhalen zich laf op het verhaalde. met kilte kregelig het kutkind Aristaiosschoffelt het overtollige licht naar beneden […]
bergen verbergen hun droom: vlakte te zijn, bij elkander, bij elkaar, elkeen hartstochtelijk. Peenemunde. rocket shafts. lege uniformen wriemelen rond gloeiende clusters van woorden. aber euch, in het zog: niet memorabel. elk ik spuwt het spuwsel zoals wij het spuwen en vergeeft niemendal. de wereld neemt de dichter waar als een vunzige plooi in het afgeschreven plezierlijf. het […]
