Categorieën
gedicht van de dag het moment lyriek

het moment (66)

[moment 66]

26 juli 2016. een Braziliaanse wirwar van kabels buizen pijpen lijnen die zich om- en in- en uiteindelijk ontkaderen.  grauwe tunnelwanden mengen zich met dikke strepen orgel en schelle graffiti barst uit in het rustpunt genaamd Lichtgloed, een eindstation (een sjofele reiszak leunt aan tegen de e van een donkerhuidige sterveling). de ondergrondse is een hermetisch afgesloten Reich-cabine waarin gestrompeld wordt, gestruikeld door de nieuwelingen over de rottende zielen van de anciens.

stapt het uit? rijdt het nog eens mee de rit terug? de fles is leeg, iets zal moeten afdalen. elke bocht in de weg is de ronding van haar schouders, elke straatlamp is het licht in haar ogen, elke auto die voorbij zoeft zucht met haar nachtomsloten adem en het strompelt en de gedachten gutsen, pletsen neer op het asfalt. het roept iets post-moderns naar de kraaien maar de uitroeptekens zijn weer op.

het fulmineert: “verwaande hanzaplasten zijn de schrijvers, kakkers met de lafheid in hun letter. wrak en schel schelt hunne voze klankenbel. heil aan de senegalezen. pol speelde nog bach in de dorpskerk van echternach te deum la victoire en het pijpte en het krijste. schoon was het, een wirwar met sensuele links nog naar de materie. kris kras amourettes collectioneren nihil nihil nihil 14 punten. anna, uw buik is onvruchtbaar. de lege pomp van het verlangen. maar wij zijn in golfoorlog, wij zwijmelen in kiembelaging en u rijdt met elektriese fietsen de neo-kathedraalse venusheuvel op. schaamluizen.

snotvodden. rapalje. uw neus bloedt echt, u hoeft niet langer te doen alsof, het zelf geïnstigeerde rot doet u de bloedvaten springen. kom vlees, vertoon uw zwakke huivering, geef ons wat horror kolkend in het bloed. stompe messen die in darmen snijden en de halzen meer pletten dan kelen. harten die naar hun laatste kloppen hollen. scheidt uw veinzen van het echte en laat het lillen in bekoring van het niets.

invoerteksten (2016): moment 113 – 114 rev. dv@CFP

over ‘HET MOMENT

Het prozagedicht van vandaag is uitvoer van het programma ‘HET MOMENT‘.

De invoer van ‘HET MOMENT’-programma is een genummerde serie teksten getiteld ‘moment‘ van 2015-2016 herwerkt tot lyrisch proza in 2020 en die teksten worden thans door het Gedicht van de Dag, het trage herschrijfprogramma van de NKdeE, publiek maar ‘in stilte’ herschreven.
De originele teksten worden daarbij overschreven, de restanten ervan bestempelt als ‘deprecated’ en geleidelijk van publieke lezing afgeschermd, in de vergetelheid geduwd, waar ze thuishoren.

Ik herlees en herschrijf deze ‘live’ getuigenis van het laatste stadium van mijn drankverslaving ondertussen als de getormenteerde aanloop, de troosteloze afgang naar een kantelpunt in mijzelf, een ommeslag die ik poog te relateren aan de ontzagwekkende globale transformatie die we nu m.i. mondiaal beleven en ondergaan. In hoeverre dat iets zinvols of bruikbaars oplevert, dat valt nog te bezien.

In mijn microwereldje plooi en perforeer ik voortdurend de tijd met mijn herschrijven en ik naai in deze reeks in stilte de mantel der liefde toe over mijn persoonlijk kantelpunt, en het eigen lijden dat daarmee gepaard ging. Voor mijzelf en het geheel van mijn schrijfwerk is het een therapeutische loutering, een sanering van de ondergrond en een traject waar ik voor mijzelf door moet.

Vrolijk word je er niet van, maar de goede afloop alleen al (ik vier straks mijn zesde jaar van volledige abstinentie) vermag het hopelijk om van deze afdaling naar de hel van het alcoholisme een positief, exemplarisch verhaal te maken. De grote boodschap van ‘HET MOMENT’ is, of wordt alleszins: hoe erg het ook wordt, met de nodige hulp geraak jij er uit. Kijk maar, het kán, en als het lukt is het zalig.

In dit stadium hebben de teksten weinig aandacht nodig, maar de methodes van mijn programmatie vereisen wel dat het schrijven op elk moment publiek beschikbaar moet zijn. Moge wat rot was aldus in de plooien van de tijd verdwijnen en zo straks alsnog voeding worden, gezonde aarde voor een nieuwe bloei.

links

dv 2020 – rev. dv@CHS

~

copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication

dit werk is met liefde opgedragen aan de arbeider, huizenbouwer, muzikant en kunstschilder Julien Vekemans (26/06-1940 – 09/11-2007)

contact: dirkvekemans@yahoo.com

VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP:

This website uses the awesome plugin.