I. De menselijke waarneming is niet beperkt tot de zintuigen; de mens neemt meer waar dan het gevoelen kan ontdekken (hoe scherp dat ook is)
II. De Rede, of de ratio van alles wat we al gekend hebben, is niet dezelfde die ze zal zijn wanneer we meer kennen
III. [Deze stelling is verloren gegaan]
IV. Het beperkte wordt verafschuwd door de eigenaar ervan. Hetzelfde saaie rondje zou, zelfs voor een universum, al snel een molen met gecompliceerde wielen worden
V. Als het vele, eens het eigendom is, hetzelfde wordt als het weinige is ‘Meer! Meer!’ de roep van een dwalende ziel: minder dan Alles kan de Mens nooit voldoening geven.
VI. Wanneer iemand kan verlangen wat hij nooit kan bezitten, zal wanhoop zijn eeuwige deel zijn.
VII. Aangezien het verlangen van de Mens Eindeloos is, is het bezit Eindeloos, & hijzelf Eindeloos
Toepassing. Hij die het Oneindige in alle dingen ziet, ziet God. Hij die alleen de Ratio ziet, ziet slechts zichzelf.
Om die reden. God wordt zoals wij zijn, opdat wij zouden kunnen worden zoals hij is.
tekst: aangeduid met [SECOND SERIES] in G. Keynes, William Blake. Complete Writings with variants, London 1972, ISBN 019-254157-9, p.97 vert.: dv attr. prenten: By William Blake – http://www.blakearchive.org/exist/blake/archive/work.xq?workid=nnr&java=no, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=10733382 (e.s.)
