uit de Poëtische Schetsen van William Blake
Mijn fijne zijden trekken
Mijn lach- en smachtenluchten
Heeft liefde doen verwelken;
En mag’re Wanhoop’s zuchten
Brengt mij ijf voor op mijn graf
Zo komen echte minnaars ervan af.
Zijn gelaat is hemels schoon
Nu elke knop zich openvouwt;
O waarom heeft hij dat loon
Wiens hart is winters koud?
Zijn borst is fel aanbeden zerk
Voor liefdespelgrims echt een kerk.
Breng mij een bijl en een spade
Breng mij de lijkgewaden;
Als ik gegraven heb voor mij
Laat wind en storm begaan:
Koud lig ik als klei daarbij
Echte liefde zal vergaan!
(vert. dv)
SONG.
My silks and fine array,
My smiles and languish’d air
By love are driven away;
And mournful lean Despair
Brings me yew to deck my grave:
Such end true lovers have.
His face is fair as heaven
When springing buds unfold;
O why to him was’t given,
Whose heart is wintry cold?
His breast is love’s all-worshipp’d tomb,
Where all love’s pilgrims come.
Bring me an axe and spade,
Bring me a winding sheet;
When I my grave have made
Let winds and tempests beat:
Then down I’ll lie, as cold as clay.
True love doth pass away!
Poetical_sketches_by_William_Blake/My_silks_and_fine_array
- lees meer van William Blake op deze site
- uit de ‘Poetische Schetsen’
- alle Blake-vertalingen en -bewerkingen in één Word-document: BLAKE.docx
