het gehuil in mijn hoofd benadert het huilen van god
en het schrikt van zichzelf ik haal mijn handen af
van mijn vlees in mijn adem komt een zware stilstand
uw kop draait zich in mij om uw schouders wringen
zich door mijn anus het bloedt niet eens de vogels
vallen het einde valt uit het einde de menselijke
gestalte is een sleutel de benen verletteren de wind
komt en rukt jou de tong uit iedereen gaat zachtjes
liggen kermen een dokter roert in ons met een plastic
spatel en zegt dat het nu niet lang meer hoeft te duren
wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... knikken begrijpend wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... trekken de stoppen gelaten
uit onze borsten de insecten overspoelen de tafelen
de zwarte brij overleeft ons allicht een dag of twee nog
het krioelen is een aritmisch tikken als het over de randen
