ik zaai in mij het lijf in mij zaai ik hetik zoek mij in wat ik zaai in mij en wereldwijd ik schrijf in mij schrijf ikmij weg. [geeuwt :: dus] klik in mij klik door mijn stroom ben iken klik en lek de code diehet zaait in mij het lijf in mij zaait mijn […]
haar lijf is koude vlam, heur haren vuur,haar lippen zee waarin ’t verdrinken wilhaar ogen licht dat geselt en bestuurthaar huid is rein, dat maakt het aardse stil. het wil haar wereld zijn, vreugd’ én pijn,het wil alleen in haar bestaan, het wil alleen haar zoenend het nog zijn, het wil in haar als het […]
droomdood. de zon spat open in de beide ogen,en het ziet het licht dat achter al het zwarte ligt. wel wel. zo zo. het was me wat. voortaan de dingen schrijven zelf wel hun gedicht. en zie: de mensen zijn weer blij en van ’t gedoe bevrijd;er is geen leed, de kinderen verdrinken niet;er zit […]
het zag haar lang, heel lang geleden plots voor zich staan: een wulpse hinde, jong, onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes, flarden jurk die speelden met de kindse wind. er was geen tijd om aan te raken, erwas geen plaats om bij elkaar te zijn.maar elk moment maakt krullen in de tijden ’t heeft alsnog haar […]
“I dream of journeys repeatedly: Of flying like a bat deep into a narrowing tunnel Of driving alone, without luggage, out a long peninsula” Theodore Roethke – The Far Field Het open veld is weergaloos. De aarde raakt de aarde aan alsof het aarde was, stof van het bestaan. De zee is zee alsof de […]
de aanvang van de stilte likt de stilte open
In de uitgemaakte zaak van het bestaanstrijkt het de zorgen weg als plooien,slappe sporen van een slapend lijfin het krakende wit der lakens. Het deelt zich uit als kaartenspel:elkeen die het kent, krijgt kaartendie waarheid zijn voor wie dat wil.Winst of verlies, het boeit niet fel. Het houdt de hemel klaar voor ogen:zwart op zwart […]
Goede stille Nacht, wil het nu omarmen.Het ziet Uw schouders, naakt en frêle.Uw jurk is gladde zijde en verglijdt.Goede, stille Nacht, heb met het erbarmen. Geef het zachte weerschijn van de maan,geef het wolken die gelaten drijvenin de kille lucht van uw bestaan,kleedt dit naakte leven met uw Duister aan. Goede stille Nacht, het wil […]
Zij wordt onwezenlijke klaarte, lichtdat zich enkel aan het licht wil laven.Het wankelt als het denkt aan haar. Het snakt naar lip en tong, het wil weer tastbaar zijn. Het is een lied dat niets verwezenlijkt.Het weet zich donker, droef en stram.Het schuift het onbepaalde laag na laag in ’t nimmermeer. Het is voos en […]
