staartbewust vertrapt de olifant enkel dat wat lag te wachten
Categorie: debuut
de kraaien krijsen en de kat kabaalt ik zie het woelen van de winden wel en hoe het zuur de melk in gif vertaalt geef mij woede eerder dan uw woord van liefde geef mij tranen liever dan het woeden van uw vuur geef mij stilte beter dan vocht van het verdriet laat de stem […]
de ziel is hoe (vraagt naar de wijze) de ziel is op (waarop zij zich opricht) de ziel is on (nu ik haar bewegen volg) de ziel zingt de ziel (kristal is het zijn en springt)
Categorieën
kleine leer
naar de Daxue (Grote Leer) toegeschreven aan Zengzi (12e eeuw) de bepaalden tot deugdzaam bestuur dienen het bestuur te verbeteren de bepaalden tot bestuur dienen het huishouden te verbeteren de bepaalden tot het huishouden dienen zichzelf te ontwikkelen de bepaalden tot zichzelf dienen de gevoelens te beheersen de bepaalden tot de gevoelens dienen de wil […]
Categorieën
eindsignaal
‘het leven is eigenlijk één grote meditatie’ een Wijze in Tienen in talloze pixels ik droomde mij jouw glanshuid maar versmolten met asfalt en rubber het affe shot verstoof en de dood werd een snakbare portie genot. een strandogenblik werd het waar een jij-ei verloederde tot een doorschijnende brij verglijdijen langs mij. ik was de sloep die weigerde jouw zuchten te slurpen, smeerde ons als sterrenglinster […]
bij het tragere zinken van lichtere lijken bij het einde abrupt door een bom van de vraag in de kinderogen de regen valt hoger toch op de stoelen dan op de tegels van het duurzame terras. bij klaarlichte dag de dood kruipt door de ramen naar binnen. de burchten waanzin worden waarheidsruïne. de wet van […]
de huizen houden op met schreien. dof en dik druipt het duister van hun randen. regen davert, de doden raken los en drijven. met wassende wolken de aarde sloot haar verbond. modder dekt gelijk en gestaag het excuus als verzuim. geen god maar de mens heeft de mens gemerkt als zijn dier. de zee stijgt […]
voor wordt na maar nu blijft nu niets daarna ben ik voor u hoog wordt laag en licht wordt zwaar scherp wordt vaag en troebel klaar leven sterft intransitief de dood zelf heeft geen gerief pijn verblijdt verbetenheid schoonheid spijt de lelijkheid ik ben weg die mij verlaat zweef en zwerf in mijn verderf jouw […]
onbereikbaar ben ik bij u onaantastbaar in uw zicht bevroren afschuw in uw afschuw stille haat in uw verachten vast verkrampt in de ontkenning dieper dan de verste nacht voorbij uw klagen van verlatenheid voorbij de laatste echo van uw vloek parel van de weigering, afstandsconfirmatie keer op keer zal ik het schone eren vergeefs […]
