duisternis

Er is een gedachte in mijn denken
aan jou, die nog te schoon is voor woorden
maar ik hak jou gestaag uit mijn denken
om het schone alsnog te verwoorden.
Ik zink hier in het zwart van mijn woorden,
Ik reik vergeefs naar het rijk van jouw huid,
Ik heb niets, mijn stem maakt amper geluid.
Ik zink in ’t moeras van mijn verlangen.
Als ik sterf deze nacht, wat maakt het uit?
Jij blijft als licht in duisternis hangen.

rev. dv@EDV