429 – oordeel nooit als mens over een ander
hexagram 34 – 大壯 (dà zhuàng) – “groot vergaren”
invoer
https://dirkvekemans.be/2018/07/06/harusmuze-19/
凡益之道 與時偕行
De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing
- Lees meer over het Harusmuzeprogramma
- Bekijk alle Harusmuzes
- Harusmuze Doc (oude versie)
commentaar
de Harusmuze acht het raadzaam voor ons om af te leren de ander te beoordelen. dat geldt ook, het dient gezegd, voor andere levende wezens, waarvoor we dat oordeelsrecht vanzelfsprekend achten (dieren, planten…: in de Harusmiaanse ethiek hebben wij dat recht hoegenaamd niet)
voor een rechter is dat anders natuurlijk: die moet ‘oordelen’ in de zin van een verdict uitspreken, de wet toepassen op het gedagvaarde individu.
en de wetenschapster moet in functie van haar onderzoeksprogramma levende wezens bepaalde eigenschappen toedelen op basis van de data die zij vergaart.
ambtenaren moeten evenzeer regels en wetten toepassen op individuen: wat we uit dergelijke casi leren is dat een oordeel enkel nodig is in functie van een p r o g r a m m a.
elk oordeel wordt in een programma verzacht tot een validiteitsregel. het programma zegt niks over het beoordeelde, het zegt enkel dat het beoordeelde al dan niet geschikt is als invoer van het programma.
het lijkt ons best om het gemeenschappelijke in deze toelaatbare oordelen te vatten als resultaten van de werking van een algoritmisch vastgelegd programma omdat we daar, zeker in de rechtspraak, meer en meer daadwerkelijk naartoe gaan: op die manier gaat ge niet zo verschieten (‘schrikken’ in het Vlaams) als je morgen wakker wordt.
de rechter is weldra geen mens meer maar een hybride netwerk van artificiële intelligentie en blockchaintechnologie waarbij de causaliteit onbetwistbaar en wetenschappelijk onderbouwd komt vast te liggen in de GeldRuimte.
weuh.
iedereen zal nog steeds de keuze hebben om zich aan die Causaliteit te onttrekken, maar zich daarmee de facto buiten de GeldRuimte in een soort reservaat voor het Naakte Leven plaatsen, waar leven enkel overleven is, en niet erg lang bovendien.
beuh.
tja, we hebben deze Dictatuur van de Gemeenschappelijke Rede zelf over ons afgekondigd door al die eeuwen lang systematisch te weigeren het eigenbelang ondergeschikt te maken aan het belang van de gemeenschap, dat was, is en zal altijd onze erfzonde blijven. we kunnen het nog steeds niet.
maar, om u te troosten: die menselijke onmacht, dat menselijk tekort is in feite niets anders dan een gedaante van het Rot en dus van de Rede zelf die altijd het kapitaal als natuurkracht aanwendt om de nieuwe wegen van het Rot te ontwikkelen. het helpt toch nog wat als je de gore ellende kan duiden. ze wordt er nog niet sexy van, daar hebben we later wss wel iets beter voor, maar ’t is al iets. inzicht is troostend, besef bevrijdt.
enige vingerwijzing naar het verleden is geheel zinloos. het aanwijzen van schuldigen in het heden is al even absurd omdat iedereen even schuldig is, hoe onschuldig men zich ook voelen kan, en omdat het dus niet raadzaam is voor een mens om (over) een ander levend wezen te proberen (ver/be)oordelen. we hebben dat recht niet, omdat we zonder dat recht geboren zijn. waarom dan, vraag je misschien?
– “we zijn wel geboren met de plicht om voor de ander zorg te dragen. waarom hebben wij die plicht en niet dat recht, gij orakelke van mijn botten!? “
– “awel,” zo zegt de Harusmuze dan, geheel emotieloos ” het zal u leren!”
