Bij oogopslag verdwijnt het, zinkt
slaafs als een afbeelding in de afgebeelde
zee waarmee het zichzelf toe plooit, uit
zet, in het niets uitstrekt. Nochtans
de nacht lang laafde het zich aan
het sijpelen van de roestige kraan,
het druipen van engelenbloed
waarvan elke drup het antwoord
geeft dat in de vraag al was vervat.
Zo vervolgt vergeefs het lichtziek oog
de kracht die daar tot stof verstijft,
dat het vloekt en krimpt en snikt
om hoe onbarmhartig weinig er
geschreven staat, terwijl het lezen
zich weer evident besluiten laat.
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.
