lemmet

zilver draaiend blonk het rond het ijle
van je greep. het viel en zonk de weide in.

het heft was weg, verrot. wat het inhield
had geen angst, het kon zich zomaar weer
in je hand leggen. begrip is relatief. snee: is

het bloed dat nu gestold de snede
tekent, of tekent het in de grond
gestokene de zwarte lijn? vloek,

spuug en wrijf je handen, geef
grif de aarde wat haar toekomt
en jouw schaamte maar aan mij.

dv 2019 – AR van ‘lemmet’

inputtekst (1993):

uit de vroege geschriften (1992-93)

de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme: