niets verliest zijn stof bij tegenwind. niets
dat door een stoot van angst in leven schoof
en stijf van eenzaamheid verschuift op tijd.
en verder niets dat zich met licht bedriegt
en ’s nachts zichzelf in niets verliest. niets
dat nooit beter wordt en hongerig bovendien
er niets toe doet. fietsen voor het goede doel.
niets dat zieltoogt ’s zondags, niets dat nergens
komt en niemand kent of spreekt of hoort of ziet.
niets dat nu mijn hand beroert: ontroerend
hoe geen bloemblad van geen stengel valt
en wacht op mij om niet de grond te raken.
inputtekst (1992):
uit de vroege geschriften (1992-93)
- ‘het groene boekje’ geredigeerd op google docs
- alle teksten uit het blauwe boekje I op deze site
- dageraad. dagwerk 92-93
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
de teksten uit ‘het groene boekje’ zijn mee opgenomen in Rigorisme.
Één reactie op “niets beroert mijn hand”
je krijgt eerdaags een Franse versie van dit pareltje