niets beroert mijn hand

niets verliest zijn stof bij tegenwind. niets
dat door een stoot van angst in leven schoof
en stijf van eenzaamheid verschuift op tijd.

en verder niets dat zich met licht bedriegt
en ’s nachts zichzelf in niets verliest. niets
dat nooit beter wordt en hongerig bovendien

er niets toe doet. fietsen voor het goede doel.
niets dat zieltoogt ’s zondags, niets dat nergens
komt en niemand kent of spreekt of hoort of ziet.

niets dat nu mijn hand beroert: ontroerend
hoe geen bloemblad van geen stengel valt
en wacht op mij om niet de grond te raken.

inputtekst (1992):

uit de vroege geschriften (1992-93)

de teksten uit dit boekje zijn mee opgenomen in Rigorisme:

1 reactie op “niets beroert mijn hand”