Harusmuze #33

33 – ploeter in het purper maar duld geen schuld

hexagram 21 – 噬嗑 (shì kè) – “Doorknagen”

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

commentaar dv@XGT

iedereen maakt uiteindelijk zijn eigen ploeterbad aan, met een unieke tint van het purperen leed, maar weiger het oordeel van de ander over wat je hebt aangericht. spijt is gezond en dat kan je best duidelijk tonen aan de ander, op het moment dat je beseft dat je verkeerd zat, een besef dat altijd te laat komt. maar niemand heeft het recht om de ander met gevoelens van schuld te belasten door een oordeel te vellen.

het ‘schuldgevoel’ zelf heeft geen basis in het echte, het is een louter verbale constructie om iets aan te duiden wat je zou moeten voelen omdat je je behoort te schamen bij het net (on)uitgesproken oordeel over jou.

dat ‘schuldgevoel’ veroorzaakt wel enorm veel echte gevoelens: angst, afschuw, verdriet en veelal ook woede en haat. niemand heeft daar wat aan, want de veller van het oordeel die wel aan macht over de ander wint, maakt zich schuldig aan het veroorzaken van al die ellende en houdt daardoor de vicieuze cirkel van schuld en boete in stand.

alleen rechters mogen en moeten in hun verdicten oordelen over de schuld van de ander, zij worden daarvoor betaald. die schuld dient eenieder die zich binnen de samenleving wil houden, te aanvaarden en aan te wenden om het gedrag bij te sturen tot binnen de grenzen van het acceptabele.

als iemands gedrag inacceptabel is voor jou, kan je die persoon dat wel in alle eerlijkheid duidelijk maken en voor jezelf de voor jou gepaste ‘strafmaat’ bepalen: neem afstand of verbreek het contact volledig tot de ander beseft dat wat hij deed ontoelaatbaar is voor jou en de kans heeft om zijn spijt te betuigen. maar aan een veroordeling, een beschuldiging heeft niemand wat, dat heeft enkel negatieve effecten. zonder het besef van de gemaakte fouten kan er immers geen sprake zijn van echte spijt, alleen maar van afstoting naar een oord van angst, afschuw, verdriet, woede en haat.

als je angst, afschuw, verdriet, woede en haat wil opwekken is een beschuldigend oordeel uitspreken de meest efficiente weg daartoe.
en voor iemand die echt om je geeft, is afstand nemen al erg genoeg als straf.