Over daken turen, naar naden speuren:
elke achtergrond een nieuwe afgrond.
Van dak op dak en heel erg wit blijft
het pluimsliertje schoorstenen tonen.
Stampvoetend
tot hier de laatste snik
van kleur verdacht
mij uitlijnt,
valt er niets te beginnen. Al hapt
de hond zich dol, sneeuw
herhaalt zich niet.
uit ‘Spelen dat het Donker Wordt’ (1995-1999/ rev. 2018-2019)
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.