De vijver bevriest niet.
Is de eend dan blij? Neen.
De eend is in de vijver.

2006-2017, uit “HEMELNETLYRIEK – Lyrische teksten van vilt.skynetblogs.be 2004-2007” P.O.D.-boekje in voorbereiding

De serie ‘Gedicht van de dag’ geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie, een andere dv-tekst met dagelijks een ander dv-prentje.

(gelieve taal- of spelfouten of andere stoorsels te melden als reactie hier, dank!)

Leve de Praktijk van de Vrije Lyriek

waarom al die natuurdocumentaires contrair werken

Uw doordeweekse natuurdocumentaire zet aan tot projectie van menselijke gevoelens op dieren. De makers bedoelen het goed en willen de kijkers aanzetten om mee te leven met de bedreigde (schattige) diersoort.  Het basisprobleem is dat wij mensen onze leefomgeving verkloten en dus langzaam maar zeker en ook alsmaar sneller en efficiënter globale zelfmoord plegen. De planeet overleeft het wel (zo goed zijn we nu ook weer niet) en het leven zal zich wel op een of andere manier rijkelijk herstellen.
De goede bedoeling der documentairemakers strandt dan in een extorialisatie van het probleem. Er is een ‘zij’ die de planeet verkloot voor ‘de arme diertjes’.

De kijker zegt oei.
De kijker zegt ocharme.

De kijker rijdt naar de IKEA want de zitbank zit niet meer zoals vroeger. Er is geen ‘zij’. Er zijn geen ‘arme diertjes’. Er is enkel wij die onze nest verkloten. Allez, efkens toch nog.