” In the end poetry is invasion and not expression, a trajectory of incineration;”.
Nick Land, Fanged Noumena, p. 214
Van achter het masker, uit de gaten
Aan het zwarte gebonden, de woorden
Laken rond een lijf van hiaten
Wijzende naar verstilde oorden
Pracht van het Niets waartoe wij behoorden.
De lyriek is van Niets de verwoording
Zang penetreert het onmachtige ding
Perforeert het vlak van ik, de persoon.
Bazuin, leg de steden in puin, ik zing
Mee op uw golven, diep & monotoon.
DAPHNE (werktitel) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)