2045, in a place not so far from here
Oud, getaand daar ’t vele lusiteren
Met in hun splitsen steeds de scheve klok
Die schaarslagen lang de tijd wil weren
Uit hun schuilen in ’t dorpse dichtershok,
& Elk geruis van pijn verguist tot tok,
Verstaan voortaan de dichter & zijn vrouw
Elkander in hun stille Iets op ou:
Haar Niets dat werd verwoord tot Kathedraal
Zijn daad die slonk tot taal, totale trouw.
Daarbuiten zong voor hen een wielewaal.
DIANA (voorheen Lylia) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd).
