Ik los nu op in louter leesbaarheid
Die lente zonder jou wil er niet in.
Mijn armen zijn takken, de zichtbaarheid
Van het dorre in het midden van mijn zin.
Er is die bries, ik adem bloesem in,
Maar niets geurt nog naar jou, & alles wil
Het einde van mijn tijd, ruimte voor spijt
Er is een hele zware storm op til
Ik ken geen vreugde, er is niets dat ik benijd
Jij was mijn wil, ik ben slechts schelp, huid, schil.
Categorieën
0 reacties op “stormtijding”
mooi, Dirk, mooi droevig ook
Yip, heel mooi, dit gedicht.
Heel mooi! Poëtisch!
Een van de beste gedichten die ik sinds lang gelezen heb.
zonder die ‘jou’ inhoud = 0?
Niet overdrijven he Dirk!
Groeten!
dit gaat niet over ‘jij’ of ‘mij’, Eliane, maar over binnen en buiten, leven en dood, de wreedheid van april en de leegte er knal middenin
Ja, en het zou van ver een vrije vertaling kunnen zijn en ik ga hier niet met namen gooien.
Bovendien zei je dat hier al eerder.
Ik wou focussen op de schil. En op de momentopname dat dit stukje (voor mij) is. Het is niet louter schil en de bloesem is, evenals de inhoud. Vooral dat.