De stad is glas. Hoge kerstversiering glanst
In lage etalages. Drie koningen
Op junkiebenen strompelen gekopstanst
Onder de lens. Blauw. Een meisje wil zingen
Van weleer (“mag ik u iets vragen, mijnheer?”).
Er huist verlatenheid in alle dingen,
& U ontsluit het feilloos keer op keer.
Wij zijn u daarvoor dankbaar, lieve heer
& Wij verlangen ook niets anders meer.
De stad ziet ons & wij de stad niet meer.
08/12/2010 rev. 01/03/2011 (ongewijzigd, ondanks het ‘foute’ rijmschema)
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis)
