Als alles zo aan alles raken zou,
Zoals uw adem toen aan de mijne,
Dan was er van dit nu geen sprake ooit:
Geen oord, geen tel kan daar verdwijnen, nooit,
Waar niets haar uitgestrektheid vindt & niets
Van niets wil zijn & alles grenzeloos ineen.
Ik zie nochtans dat alles hier verdween,
& Waar u levende was van leven niets
& Waar wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... ademden van ons geen een.
Ik schaf dit heden af & lach omdat ik ween.