Les tristes Soeurs plaingnoient l’antique offense, Quand au plus doulx serain de nostre vie Desdaing s’esmeut pour honneste deffence Contre l’ardeur de nostre chaste envie: Et l’esperance en long temps poursuyvie Ne nous peut lors, tant soit peu, alleger. O vaine foy, ô croire trop leger, Qui vous reçoit se fait son mortel hoste: Pour […]
Als gedachten konden doden, hondsdolle Curven zond ik zinderend de scheetbruine Aarde rond o verfkloeke slijmkei holle Sloganslangen uitpuilend, mensruïne Waargeld daar paart met briespraat in zeiklinnen, Liefslijm daar druipt uit vrekkende snijkelen, Schoonpulp daar bruidtsnokt het paradijszwijn, Vriendnijd daar klokwijst het mijnmijnzijnzijn, Waar het tijdspoor nasnuift elk vliedend woord, Amechtig luchtrukt aan de voorwendselskoord.
“ng as in drang” dv 2010, NKdeE Schoonschrift, bister op papier, vóór het uitknippen
[het Scève-onderzoek is verplaatst naar http://mauricesceve.wordpress.com/] Des yeulx, ausquelz s’enniche le Soleil, Quand sus le soir du jour il se depart, Delasché fut le doulx traict nompareil Me penetrant jusques en celle part, Ou l’Ame attaincte or’ a deux il mespart, Laissant le coeur le moins interessé, Et toutesfois tellement oppressé, Que du remede il […]
Misschien komt het doordat mijn vader gestorven is, toen ik op uiterst intense wijze Pascal Quinard’s La parole de la Délie aan het lezen was, die samenloop van omstandigheden heeft er alleszins toe bijgedragen dat mijn fascinatie voor Maurice Scève’s meesterwerk “DELIE, Object de plus haulte vertu” vandaag enorm is. Quinard’s boek is ‘zijn’ Scève, […]
Droefmonden drijven, het tedere sterft. De regen op daken herhaalt slechts de slaper In ritmisch verval, het doffe nu dat hij erft. De tuinen van toen, haar vurige lusten Vertonen verwelkt een dodelijk later. Dreiging doemt op, armada’s aan kusten Schimmen aan einders, gebrek aan geweld. Ik ril, naakt & hakend naar ergens, iets Dat […]
Dessus le Coeur vouloit seul maistriser L’aveugle Archier, qui des dieux est le maistre: La Parque aussi le veult seigneuriser, Qui des humains se dit seule dame estre. Mais sur ce poinct, qu’on le met en sequestre, Ma Dame acoup s’en saisit par cautelle. Tu ne deçoys, dit il, ces deux cy, Belle, Mais moy: […]
Ik lach het buiten uit dat in mij wil Het reine deel dat leeft van u vernielen: Mijn leed, uw beeld staat immers eeuwig stil, Het is van glas & spiegelt onze zielen. & Wat naar binnen wil beweegt te veel, Om door te dringen naar mijn deel in u, Dat in u ik & […]
Ik rijs uit eigen as & stijg & brand Mijn wonden helen snel voor nieuwe pijn De zeven onthoofdt de één in dit land Die door de eerste slag genekt wou zijn. Prometheus ben ik niet & Hydra, Of die Feniks van je vind ik ook maar niks. Ik voel het kolken in het woord ‘weldra’ Dat […]
