excerpt of new film to be released, shared and then deleted:
Vrije lyriek : duiken, zwemmen, kijken, creëren, afstand nemen, afstand doen, delen, vergeten, herinneren, veranderen, duiken, zwemmen, kijken, creëren…
Een gezuiverde en verkorte procedure van het onvermijdelijke verhoogt de intensiteit van het levende gebeuren.
De hoogste kunst is geen kunst, maar de kunde om na jaren van mislukkingen in deze overgecodeerde wereld plots levensvatbare en plaatsgevende, bevrijdende code te beginnen schrijven, je transformeert je illusoire ik naar een inplugbaar programma, een viraal infuus van homeopatische aard, moleculair onnaspeurbaar, geen vatbaar object maar een transitiemethode:
Artwork myArtWork=new Artwork();
myArtWork.run();
8 reacties op “P2P Art by Anders Weberg (SW)”
is het dan niet:
“De hoogste vorm van kunst is geen kunst.”
?
er zijn geen ‘vormen van’ van iets wat er niet is.
kon, kan, kunde, kunst. maar dat is geen te bereiken ideaal, dat is een dagelijks proces. kunde, kunst, kon, kan, kunde, untsoweiter.
“de hoogste kunst is geen kunst.”
?
‘vorm’ moest er niet bij.
3 stond er net nog niet.
wél te bereiken ideaal. zo lijkt het. mijlenver.
het ideaal, als je dat per se hebben wil, is dat het vanzelfsprekend wordt, die spiraal, iets als ademen.
iedereen kan dat (Beuys), maar de meesten berusten in het snakken naar: ze doen het wel maar het is desondanks. neem dat negatieve weg (de vertekening van het ‘hebben’), en je hebt het basis programma: wij zijn nu eenmaal werktuigen, of het nu brood bakken is of koken of de Guernica schilderen, het creëren van dingen, het produceren van creatieve afval is een natuurlijke uitlaatklep voor de energie die we opnemen.
De traditie is daarbij een luidspreker: hoe meer kennis je ervan hebt, hoe intenser dat je je daar op aansluit, hoe luider dat je stem klinkt. Binnen die traditie dan wel, maar ook dat is geen canon, dat verander je door er aan deel te nemen (ontkenning is ook deelname).
Kunst, zoals het vermaledijde woord wordt gebruikt, is een label zoals Sony, Technics, Akai, Pritt. Dat is een herleiden van een lopende praktijk naar een reeks consumeerbare objecten, de kar voor het paard spannen, en dan staan schreeuwen op de kar dat je er bent.
er is geen er. je paard staat te grazen en je kar vermolmt.
De vanzelfsprekendheid is een voorwaarde. Die spiraal (naar buiten) ook.
Het is bijzonder duidelijk, de waaroms ook.
‘Snakken naar’ kan niet vind ik. Uitgesloten.
Die kunst bedoel ik niet. En geschreeuwd wordt er ook niet.
Over al het andere zal ik eens goed nadenken, glimlach.
niet ‘per se’. dat kan niet.