slangeschubben schuiven spinnen spuiten spinnen onderhuids het vuur laait op de nekken kraken lijven worden van hun vel ontdaan een regen glasnaalden vormen ogen om tot bloedpoelen het haar komt op je armen recht & stijf als staal je krast er blind je neus mee af van je gezicht het zout van uitgedroogde tranen bijt je blote vlees tot wrange tweede huid je wil nog spreken schreeuwen roepen brullen maar een monster klikt je strottehoofd eruit je benen worden slap & voos het vlees ervan smelt weg de knoken slingeren je dijen uit ze zoeken wegen weg van jou van want jij bent pijn & jij bent haat je haat jezelf zo fel dat ook je armen het begeven & je longen happen adem waar geen lucht meer is maar vuur oh g*d wat heb ik toch een heimwee naar mijn deliria van toen ze waren boeiend knap & meesterlijk geregisseerd de dagelijkse gruwel die ons nu wordt voorgeschoteld is ellenlang oersaai hilarisch het lijkt wel op een voetbalmatch met belgen het stadion zit vol & iedereen wil weg de poort staat altijd open zwart te gapen maar niemand niemand niemand wil er zonder overwinning uit.
zo wachten wij al eeuwen.
er zit iets vast.
er.
