Categorieën
101 Aanroepingen

kristallen

de wereld zakt vervaarlijk
weg de daken stormen op
de hemel af de vogels

zwenken ver om mij
mijn stem versteent
mijn lichaam breekt

mijn taal verguist
& waar de koude
in het kille huist

daar ruist nu zilt mijn stof
een letterdans van zout
een stuk kristallen ik

dat eertijds hete adem
in je natte hijgen was
& straks vervalt tot glas

verwordt van scherf tot schuren
& dan verzonken is verzwonden
in welig woelende watermonden

Geef een reactie

This website uses the awesome plugin.