Zoals het Niets in de negatieve theologie de mogelijkheid van g*d creëert, zo heb je het Ene nodig om tot een gereïficeerd Event te komen. In het Engels dus of desnoods nog als l’événement, want gebeuren doet er in die zaken Niets. Het gaat daar (†) niet om het eigenlijke proces van het gebeuren, dat verdwijnt immers in de aporie van het Al, maar het zijn van het humane object Gebeurtenis: je ziet het Zijn dan als napslak aan het Ene kleven, in een snapshot van het Ego dat haar eigen wording ontkent, een soort hoofdloos monstrosum dat zich voortdurend de breinzuigertjes van de benen slaat.

Erg handig.

Het Kapitaal, immers, heeft steeds haar Stand van Zaken nodig, aan het vloeiende Leven heeft het Niets, tenzij het als bloed uit de kogelgaten vloeit, misschien, als resultante van de Muurstellingen van één of andere neo-mao.

De mens trekt zo het Leven binnen in de mens, & het Kapitaal trekt het er netjes weer uit. Een win-win situatie in de onweerstaanbare glijbaan naar de ondergang.

A.Word.A.Day with Anu Garg

limpet

(LIM-pit)

noun: 1. Any of various low conical-shelled marine mollusks that adhere tightly to rocks. 2. One that clings stubbornly.

From Middle English lempet, from Latin lampreda (lamprey).

“If your child becomes a limpet, the teacher will peel him off your leg.”
Kevin Harcombe; Learning to Let Go; The Guardian (London, UK); Sep 2 2008.

———

†  In de Boekskens van Badiou bv