jt 121 – il s’agit de la durée de l’esprit – HAARDVUUR Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (3) Ik voel de afbrokkelende grond onder mijn gedachten, en ik word ertoe gebracht om de termen die ik gebruik te overwegen zonder de steun van hun intieme betekenis, hun persoonlijke ondergrond. En beter nog, het […]
Tag: Artaud
Categorieën
BIJ EEN DODE DICHTER
vertaling van ‘Sur un poète mort -A. Artaud 1914
jt 120 – la séparation à jamais – VUURHAARD Fragmenten uit een Dagboek van de Hel (2) Je hebt het goed mis om te zinspelen op deze verlamming die mij bedreigt. Ze bedreigt me wel degelijk, en het wordt elke dag erger. Ze bestaat al en het is een vreselijke realiteit. Natuurlijk doe ik nog […]
Categorieën
HET MYSTIEKE ZEESCHIP
’t Archaische zeeschip moet zijn verloren gegaanOp zeeën waarin mijn dromen hopeloos baden;En de immense masten verwrongen geraaktIn de hemelse nevel van bijbel en hymne. Een liedje klinkt maar niet het bucolisch antiekeMysterieus tussen de kale bomen;En ’t heilige schip zal zijn zeldzaamste warenNooit verkocht hebben ver in den vreemde. Het kent de vuren niet […]
Categorieën
EXTASE
Zilveren sintels, vuurkolenkroesMet van zijn intieme macht de muziekGeledigde vuurgloed, verlost, schorsDie doende haar werelden lost Uitputtend onderzoek van het ikPenetratie die zich te buiten gaatHa! de ijsbrandstapel op, samenMet het brein dat het heeft bedacht. De oude onpeilbare queesteExtravaseert in genotVoelbare zinnelijkheden, extaseIn waarachtig zingend kristal. O inktenmuziek, muziekMuziek van bedolven kolenZacht, wegend, die […]
jt116 – les tetes moins que les trous – HUISWERK DE STRAAT De seksuele straat leeft oplangs de ongepaste gevels,de cafés, waar misdaad kwettert,ontwortelen de lanen. In de zakken branden sexehandenen de buiken drinken langs onder;alle gedachten laten het klinken,en de koppen minder dan de gaten. LA RUE La rue sexuelle s’animele long de faces […]
jt115 – le vrai néant effilé – VELDSLAG Er bestaat een zure en troebele beklemming, even machtig als een mes, waarvan de opdeling het gewicht heeft van de aarde, een beklemming met klaarten, met de interpunctie van afgronden, gekneld en geperst als punaises, als een soort hard ongedierte en waarvan alle bewegingen verstard zijn, een […]
jt114 – Le sol est tout conchié d’âmes – SLAGVELD De dichters heffen de handen daar waar trilt het levend vitriool,op de tafels idool is het zwerk datbeentrekt in een boog. het lid murwt een tong van ijs in elk gat, elke kier die de hemel zo voortschrijdend open laat. De grond is gans onder […]
Categorieën
zwarte dichter
Zwarte dichter, door een maagdenschootbehekst,verzuurde dichter, het leven stokten de stad brandt,en de hemel kwijt zich in regen,jouw veer krabt aan het hart van het leven. Bossen, bossen, ogen zwermenrond pijnappelwoekering;met stormharen de dichtersvorken de paarden, de honden. De ogen razen, de tongen roerende hemeltoevloed in de neusgaten omals melk, voedzaam en blauw;ik hang aan […]
