journal intime #91

jt 91 – il faut travailler le “pate” humaine qui nous entoure – WACH TEN

de eerste séance van Jean Oury’s seminarie van 1987-1988 in diens Création et Schizophrénie [OURY 1998], is een ware grabbelton van werktuiglijke concepten. Oury laat zijn usual suspects opdraven in een Petrarkeske Trionfo van de Weide, de Pré, zijn naar eigen zeggen onvertaalbare hoofdconcept. hij verwijst daarmee naar Francis Ponge’s titel ‘Fabrique du Pré‘, titel van een boek waarin Ponge als een ware voorvader van de Kathedraal de interne keuken van zijn schrijverij publiek maakte en liet zien hoe het gedicht ‘Pré’ tot stand kwam.

Oury lijkt bij dit concept de tekst van Ponge meer als een activerend label te gebruiken voor alles wat de artistieke Gestaltung als ‘oeuvre’ voorafgaat, dan als een echte verwijzing naar de schrijfmethode van Ponge zoals die in het boek wordt tentoongesteld

(een tentoonstelling is nog geen simultane beleving en interactie met de lezer, die mogelijkheid had Ponge nog niet, maar daar komen we ongetwijfeld later op terug).

elkwegs, het punt is dat Oury onder die Pré-hoofding een hele reeks van extern ontwikkelde ideeën laat samenvloeien en die toevloed, dat is me nogal wat.
want de Fabrique du Pré is bij Oury niet alleen alles wat pre-rationeel, pre-intentioneel, pre-representatief of pre-predicatief is, het is een ganse site, een landschap, en een passage daardoor want de weg is het wandelen. wat treffen we aan op deze site, een lijstje want het bespaart mij veel verder opzoekingswerk:

• Husserl’s kernconcept van de ‘Abschattung‘, de schets waarvan het door Husserl veronderstelde directe contact met het Reële door Oury fel in twijfel getrokken wordt: wat de Abschattung laat verschijnen is niet het Echte maar (reeds) een Gestaltung
• Heidegger’s Dasein (Oury verwijst uitdrukkelijk naar de tekst ‘Bâtir, habiter, penser’ uit de vertaalde ‘Essais et conférences’) veronderstelt van het individu een onderwerping aan de ‘normopathiek’: we worden gevat in de profielen van alle dag (ik actualiseer) die ons de toegang tot de zone van de site ontzeggen. we leiden aan normaliteit.
• Julia Kristeva’s semiotische Chora, met name zoals dat geevoceerd wordt in haar Baktine-tekst over diens Carnavalwerk (dat voornamelijk refereert naar Rabelais, het boek werd in mijn lezing het startschot voor de vijf edities van het Klebnikov Carnaval (2008-2014)
• diverse loci bij Lacan, diens 4 discours S1, S2, S en ‘a’, hoe een passage van het ene discours naar het andere ons toestaat ons te distanciëren van het onmogelijke Réel
• de Nachträglichkeit van Freud en de grafiek van de ‘boucle retroactive’ van Lacan die hij daarmee verbindt

• de noties van het interval, scandering en de interrupt bij Maurice Blanchot (we moeten de tekst ‘L’interruption‘ lezen, staat er)
• de correctie die Jacques Schotte aanbrengt op de verkeerde interpretatie van Freud’s ‘Versagung’ dat je niet zomaar mag vertalen met ‘frustration’ omdat de analysator moet zwijgen: het Versagen verwijst ook naar het uitputten van het zeggen, het laten uitpraten, zodat het Verzwegene of het tussen de regels gezegde zichtbaar kan worden in de vrije uitstroom van de narratie
• het kosmogenitische punt van Klee ( ha dat kennen ook we al)
• de site du Pré is ook de plaats waar we de Urverdrängung, de oerverdringing van Freud dienen te situeren
• de site is beschrijfbaar met de tool van het pentagram van Viktor Von Weizsäcker, die het terrein van de primaire sensaties stratifieert met de basismodaliteiten van de Trieb : moeten, willen, kunnen, mogen en zullen (‘sollen’)
• het terrein van de primaire sensaties wordt ook beschreven door Henri Maldiney in diens ‘Regard, parole, espace’ (dat boek zou ik morgen moeten voorhanden hebben))
• het terrein valt samen met de ‘paysage’ van Erwin Straus en vormt de basis van een echte diagnose: je moet de patient ontmoeten in zijn landschap, door het landschap passeren en er deelhebben aan de ‘Geschmack und Atmosphäre’ (ik leer hier meer Duits per uur dan op gans mijn humaniora) van Hubertus Tellenbach

tja, we gaan nog een maand moeten wachten voor we daar binnen mogen è ze zijn daar al met meer dan tien!

ondertussen kunnen we echter hier al bekijken hoe dat ’travailler le “pate” humaine qui nous entoure’ er in onderstaande aangrijpende projectie van Maja Jantar‘s M[other]land kan aanvoelen:

over het journal intime -programma

pseudo-code van het programma:

gegeven:
geste: het pad van de primaire, spontane beweging
schrijfleeslus: herhaling van de geste die zich gaandeweg stabiliseert binnen de corridor van de geste
corridor: het tijdruimtelijke vlak waarbinnen de geste zich herhalen kan zoals geprojecteerd op een 2D schrijfvlak
jij, je: een participant aan het journal intime programma

het journal intime is een dagelijks algoritmisch uitgevoerde handeling (functie);

• je wordt wakker en je doet onmiddellijk dit (géén andere bewuste handeling ervoor): je beeldt jezelf een geste in eventueel gelinkt aan een woord of een frase
• je neemt de blocnote en initieert de schrijfleeslus
• je vocaliseert daarbij het woord of de frase
• als je merkt dat de herhaling zich gestabiliseerd heeft tot een geste
  • neem je jouw vocalisatie voor minstens vier iteraties op
  • teken je de geste
• je leest in een boek in een vreemde taal (eender welke, niet je moedertaal) tot je een fragment tegenkomt waarvan je denkt dat het kan dienen als 'titel' of 'benoeming' van de geschreeftekende schrijfleeslus

uitvoer van het programma:
– een potloodtekening met een titel in een vreemde taal
– een geluidsopname van vier herhalingen van 1 uitgesproken woord of frase in het Nederlands (met NL tongval)
– enkele universa aan nieuwe betekenissen

journal intime is een gratis NKdeE-programma