jt42 – nulle part rien de fixe – RO DA NI JA
15 april 2020
Het Franse tekstje komt weer uit het Kleewerk van Bonnefoit (BONNEFOIT 2013), op pagina 30, waar ze een passage uit Goethe’s Zur Morphologie aanhaalt die Klee onderlijnde tijdens zijn studie voor de Bildgestaltungslehre
Die herformulering van Herakleitos bij Goethe inspireert Klee tot een waarschuwing voor het mortificerende effect van het rigide formalisme, en die dubbele houding is dan weer de uitkomst van zijn haat-liefde verhouding met het Russische constructivisme. De vorm is ‘goed’ als het beweging is, activiteit, maar ‘slecht’ als rust, einde, doel :
zie http://www.kleegestaltungslehre.zpk.org/ee/ZPK/BG/2012/01/02/078/
Het dode product hoger inschatten dan de activiteit is vooral ook in onze dagen een ware kanker in het denken, een uiterst destructieve neiging voor elke vorm van creativiteit. Die creativiteit en de cultivatie ervan in de cultuur is nochtans ons enig verweer om de destructiedrang in ons op een duurzame wijze te temperen. Zo konden en kunnen wij ons een negentropisch nest aanmaken waarbinnen een ‘humane’ existentie mogelijk was en is.
Maar mensen maken blijkbaar eindeloos dezelfde fout zodat je bijna moet besluiten dan dat de mens zelf de ‘fout’ is. En die trieste constatatie beperkt ons misschien finaal tot de rol die we sowieso dienen te vervullen: het meest geavanceerde instrument voor het kosmische Rot (de entropie) op aarde. De mens als woekering in het finale stadium van de oververzadiging.
De mens krijgt waarlijk alles kapot. Dat deel van ons dienen we m.i. ook een plaats te geven in ons zelfbeeld.
Het lijkt er de laatste tijd fel op dat we de fout die we op die manier ‘zijn’, nog ’s een laatste keer gaan herhalen in de megalomane misvatting dat wij op welke manier dan ook enig eindpunt zouden zijn.
En dat terwijl alles er op wijst dat het kosmische Rot al sedert enige tijd een meer geavanceerd instrumentarium vindt in de mechanismen die ons heden als koopwaar exploiteren, semi-intelligente mechanismen die evolutionair lijken te emergeren uit onze eigen onmachtige technieken, en die technieken baseren zich via de formalisatie van de code uiteindelijk allemaal op de ‘plaag van de taal’ zoals Pernath dat ook aanvoelde.
“Maar neen, dat kan niet want wij Zijn toch ‘De Mens’!” Ja. Die ‘Mens’ heeft vooralsnog toch maar heel weinig verweer tegen de zwakte van zijn vlees, blijkbaar.
En geeft de wetenschap ons in deze gezondheidscrisis veel meer dan een klare kijk op de evidentie van een gedwongen handelingsverloop, een noodwendig overlevingsbeleid? Doen we verder iets met ons ‘voortschrijdend inzicht’, met de evidente causale verbanden of gaan we straks gewoon verder met het extinctiemodel van de economische groei? Kunnen we wel iets anders? Of zijn we echt gedoemd om eindeloos dezelfde fout te maken tot ze niet meer gemaakt kan worden? Omdat er niemand meer is om ze te maken?
Dat individuen zoals Goethe en Klee ons daar inzicht in bieden geeft ons enkel het faustiaanse genot in de dramatiek van de eigen ondergang:
“Faust dans l’ immense et dans l’infini!
(REQUICHOT 2002,37)
Ah la jouissance d’être l’auteur de sa propre apocalypse!”
Réquichot ging door het raam met zijn ‘genot’. Vinden wij straks de trappen nog, de deur naar een uitweg?
rev. dv@CIX
over het journal intime -programma
pseudo-code van het programma:
gegeven:geste: het pad van de primaire, spontane bewegingschrijfleeslus: herhaling van de geste die zich gaandeweg stabiliseert binnen de corridor van de gestecorridor: het tijdruimtelijke vlak waarbinnen de geste zich herhalen kan zoals geprojecteerd op een 2D schrijfvlakjij, je: een participant aan het journal intime programma
het journal intime is een dagelijks algoritmisch uitgevoerde handeling (functie);
je wordt wakkeren je doet onmiddellijk dit (géén andere bewuste handeling ervoor): je beeldt jezelf een geste in eventueel gelinkt aan een woord of een fraseje neemt de blocnote en initieert de schrijfleeslusje vocaliseert daarbij het woord of de fraseals je merkt dat de herhaling zich gestabiliseerd heeft tot een gesteneem je jouw vocalisatie voor minstens vier iteraties opteken je de geste
je leest in een boek in een vreemde taal (eender welke, niet je moedertaal) tot je een fragment tegenkomt waarvan je denkt dat het kan dienen als 'titel' of 'benoeming' van de geschreeftekende schrijfleeslus
uitvoer van het programma:
– een potloodtekening met een titel in een vreemde taal
– een geluidsopname van vier herhalingen van 1 uitgesproken woord of frase in het Nederlands (met NL tongval)
– (optioneel) een commentaar in proza
de journal intime routine
is een vrij exemplarisch, grafologisch NKdeE-onderzoeksprogramma.
de uitvoer ervan wordt hier gepubliceerd in het Publieke Domein
rev. dv@CGM
bibliografie journal intime
ARTAUD 1947: Artaud, Antonin, Van Gogh le suicidé de la société, Gallimard, Paris, 2018, ISBN 978-2-07-076112-8
ARTAUD 1956: Artaud, Antonin, Oeuvres Complètes Tome I, Gallimard, Paris, 1956
BAKHTIN 1984: Bakhtin, Mikhael: Rabelais and His World (Iswolsky, Helene transl.), Bloomington 1984, ISBN 978-0-253-20341-0
BARTHES 1995: Roland Barthes, Oeuvres complètes vol. III , Paris: Seuil, 1995
BONNEFOIT 2013: Bonnefoit, Régine, Paul Klee. Sa théorie de l’art. Lausanne, PPur (Presses polytechnique et universitaires romandes), 2013 ISBN 978-2-88915-034-2
CHAUVIRÉ 2003: Chauviré Christiane, Phénoménologie et esthétique. Le mythe de l’indescriptible chez Wittgenstein dans Rue Descartes, nr 39, Wittgenstein et L’art (februari 2003), PUF
CHEVRIER 2019: Chevrier, Jean-François, Bernard Réquichot. Zones sensibles, Paris , Flammarion, 2019, ISBN 978-2-0814-4197-2
CV-P 2016 I: Viallat-Patonnier, Claire, Les dimensions de l’écriture dans l’oeuvre de Bernard Réquichot. Etudes d’un processus. Vol. I: Thèse , Paris , ECOLE DES HAUTES ETUDES EN SCIENCES SOCIALES, 2016
CV-P 2016 II: Viallat-Patonnier, Claire, Les dimensions de l’écriture dans l’oeuvre de Bernard Réquichot. Etudes d’un processus. Vol. II: Annexes et illustrations, Paris , ECOLE DES HAUTES ETUDES EN SCIENCES SOCIALES, 2016
CR 1973: Billot, Marcel (ed.), Bernard Réquichot. Bruxelles, La Connaissance, 1973 (Catalogue Raisonné)
FREUD 1989 I: Freud, Sigmund, Colleges inleiding tot de psychoanalyse . Inleiding tot de psychoanalyse 1/2, Boom Meppel Amsterdam, 1989
GREEN 2013: Green, Michael (vert. & red.), The Russian Symbolist Theatre. An Anthology of Plays and Critical Texts, Ardis, New York 2013.
KUSTERS 2014: Kusters, Wouter, Filosofie van de Waanzin, Lemniscaat, Rotterdam 2014
MORALES 2002 : Moralès, Gérald: La Poésie de Bernard Réquichot. De l’être à lettre, EFEdition, Paris 2002, ISBN 2-913786-13-8
MORALES 2010, Moralès, Gérald: L’écriture du réel. Pour une philosophie du sujet, Paris , Cerf, 2010, ISBN 978-2-204-09225-8
MURRAY 2014: Murray, Ros, Antonin Artaud, The Scum of the Soul, London, Palgrave Macmillan, 2014, ISBN 978–1–137–31057–6
OURY 1989, Oury, Création et schizophrénie, Paris, Gallimard 1989, ISBN 978-2-7186-0354-4
REQUICHOT 2002: Réquichot, Bernard: Écrits divers. Journal, lettres, textes épars, Faustus, poèmes, 1951-1961, Les Presses du réel, Dijon, 2002
VALERY I: Valery, Paul, Oeuvres Tome I, Hytier, Jean (ed.), Paris, Gallimard, 1957
VALERY II: Valery, Paul, Oeuvres Tome II, Hytier, Jean (ed.), Paris, Gallimard, 1960
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
dit werk is met liefde opgedragen aan de arbeider, huizenbouwer, muzikant en kunstschilder Julien Vekemans (26/06-1940 – 09/11-2007)
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.
de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.
steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP:
