De zwaarte is het zwijgen van de steen.
Hemelsblauw is hoe het zwarte verstart:
onbewogen gaat alles van ons heen,
de ruimte laat de leegte in ons hart.
Het Onverschil, dat buiten maakt ons hard
en iedereen draagt maskers in de nacht.
Het donk’re water waar de maan in lacht
de bleke bodem lokt, het licht is koud:
LAIS is huiveringwekkende pracht.
De engel die Het roept, is vuil en oud.
