Harusmuze #481

481 – elke afwijking weegt door als talent

hexagram 63 – 既濟 (jì jì) – “Na de Voleinding”

de HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakel, het Beginsel van een NKdeE generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc

invoer

Harusmuze #184 – “alles is oorlog”, zei Heraclitus, en hij verloor

commentaar dv@YJR

het woord ’talent hebben we via het Latijnse ’talentum’ waar het het gewicht beduidde dat je in de schaal kon leggen, een grote som gelds ook. de Romeinen hadden het van het Grieks waar talenta (mv) de schalen zelf van de weegschaal benoemden.

je hebt met deze uitspraak van de Harusmuze dus de optie hoever terug je wil gaan in de semantische ontwikkeling van de klankengroep die we als ’talent’ schrijven, of je kan je bij de lezing ervan natuurlijk ook beperken tot de ‘gangbare’ betekenis van een ’talent’. het kan niet alle dagen Derridag zijn.

in de klimaatproblematiek, het ligt op ieders lippen, legt de ‘afwijking’ , het ‘syndroom’ waaraan Greta Thurnberg ‘lijdt’ duidelijk een decisief gewicht in de balans. haar mentale ‘beperking’ zorgt er letterlijk voor dat alle bullshit die er rond verkocht wordt bij haar gewoon niet registreert, want, dat ziet zij heel klaar en duidelijk, het is gewoon niet zo.

de beperking van Thurnbergs visie tot wat ertoe doet maakt ons gekissebis over wat er ons te doen staat tot waanzin van de dag. als het aan haar lag gingen we met z’n allen aan de Haldol of de elektroshocks, want, kom nu, heel ons realiteitsbesef is gewoon wèg. we bazelen, noemen dag nacht, water vuur en geven ons zonder enig kritisch besef van verantwoordelijkheid over aan levensbedreigend gedrag.

als we van die objectieve feiten wat verder durven denken zien we ogenblikkelijk ook dat elke ‘afwijking’ waarvoor wij de hulp van medicijnen, therapieën tot gewelddadig dwangmatige behandelingen aangewezen achten op soortgelijke wijze wel ’s als ’talent’ zou kunnen gezien worden.

is de werkelijkheid niet even talrijk aan werelden als er individuele geesten actief zijn? zouden we de realiteiten van afwijkende individuen niet beter wat meer respecteren in plaats van ze te willen ‘genezen’? heeft iedereen niet van iedereen evenveel te leren? waar is onze bescheidenheid gebleven, onze prudentie, onze zin voor nuance, ons inlevingsvermogen, onze o zo befaamde empathie? in het graf bij het rottende lijk van god?

aja. ‘het schuift niet’

maar is de mens zelf niet met zijn van alle diersoorten verschillend bewustzijn, onze waan van zin en betekenis, onze knotsgekke manier om met keelklanken ingewikkelde constructies te maken om ons de zoutpot te laten aanreiken die op een halve meter van ons vandaan staat, met al onze talige en andere rare maniertjes niet het meest afwijkende dat we ons kunnen voorstellen in heel het ons bekende universum?

dat kunnen we in dit bestel, met onze ‘waarden’ niet geweten hebben natuurlijk, net zo min als het feit dat we ons aller nest de aarde reeds grondig verpest hebben en we er zelfs niet in slagen om tenminste overeenstemming te bereiken over enkele serieuze pogingen om het weer wat gezond te krijgen.

nu we onze commentaren toch tot de gangbare betekenissen der woorden willen beperken: de meest courante definitie van ‘waanzin’ is nog steeds ‘afwijkend en destructief gedrag waarvan de persoon in kwestie niet wil of kan inzien dat het afwijkend en/of destructief is’.