Categorieën
gedicht van de dag lyriek woordenpers

onvoltooid verlopen tijd

i.m. johan develder

jouw frêle knoken staken en jouw stem
te diep verzweeg de marteling door vuur,
de brand op aarde, die enkel op qui vive 
en tijdelijk bewoonbaar was. uit dat diepe

breekt jouw lach de vlakke tijd volledig open
naar het wormgat van dit jou ontzegde heden.
o jaren dat jij lachte, kuste, bralde en verzwakte
met het doodskleed aan. een heroïek gewaad

omdat je al het quotum kende van wat er hier
aan aards vertier en hemels leed was toebedeeld:
dagen die wij kregen van al jouw liefde vol

en mededogen dat alvast bij eigen smart begon;
uren die ik mis waarin jouw troost mijn ritme was,
zuchten in het razen van de lijnen door seconden.

inputtekst (2010)

johan in Ruigoord, mei 2010.

Geef een reactie

This website uses the awesome plugin.