Als wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... een portie voedsel openen, afkomstig van de planeet Aarde, stijgt er ons aanvankelijk een walm conserveringsmiddelen toe, & vervolgens de enigszins muffe geur van het Onbespreekbare. Er gaat zoveel pijn door mijn gedachten dat ik beter zwijgen kan. In de ontworteling van het kwaad zit het kwaad, stevig doorgroeid in de kluiten van de onverschilligheid. De dingen bestaan niet, u kan ze niet kopen. Wat u koopt, is niet meer dan een walm conserveringsmiddelen, gevolgd door de enigszins muffe geur van het Onbespreekbare.
Het Onbespreekbare groeit.
Mochten wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... naar de bossen trekken, om daar de onreinheid van onze klederen te verbranden & elkaar in de naar het Nu reikende naaktheid van ons rillend vlees te herkennen, zou dan misschien het Onbespreekbare bespreekbaar worden? Is er nog redding in het zijn der dingen?
Neen: het Onbespreekbare groeit. Waarom, toch, kan ik dat niet vatten? Waar is mijn vraag?