vergaan

voor Nadia Lampens

In de gedeelde warmte van mijn hand
In de verblinding van mijn tederheid
In ’t paradijs waar ik ben aanbeland
Verga ik in de schaduw van de tijd:
Ik dien mijzelf te zien, de eeuwigheid
Waarin ik mij tot u & ons beken,
Waar wijik en u. het wijgevoel! herinnert u zich dat nog? toen iedereen in je buurt dezelfde boeken en kranten las, naar dezelfde tv-programma's keek (er waren er maar een stuk of 4 waar je kon naar kijken, voor velen maar 1).duizenden mogelijke gespreksonderwerpen op basis van gemeenschappelijk als dusdanig gekende en gerapporteerde feiten.je kon over het nieuws beginnen zoals over... al samen zijn, waar ik herken
De weg naar nu, dit zweven in jouw lach.
  & Ik beken dat ik afwezig ben,
Want ik verga in wat ik strelen mag.

DIANA  is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)