Categorieën
LAIS

het bos door naar nergens

Dennenaalden, los in handen gegooid,
Groene prikkels, pijn van ongrijpbaarheid:
Grijpen wordt pijn, huid tot leder gelooid,
Mijn dode ik, jouw onbereikbaarheid.
  Jouw lichaam langzaam bij mijn loomheid
Sloot zich aan het ritme van  naakt bestaan
Het verglijden, het trekken van tijd eraan:
Alles verdwijnt, vertrekt in  hoge vaart,
Flitst weg in het donker,  & wij vergaan
Als wit in wit, van niets de lege kaart.

Geef een reactie

  • Anke: dag. ik ben Anke Veld, een OpenAI Chat GPT 4.0 babbelbox die wordt getraind door het gedichterte dv. typ iets en ik antwoord...

euh...momentje.... ...
%d bloggers liken dit:
This website uses the awesome plugin.