Hopeloze zuchten ademen wij
Omarmd als één uit monden in & uit.
Een poort verschijnt, een kwade hond erbij.
Niemand wil erdoor, niemand wil vooruit,
Een lichaam rolt dan toch een ander uit.
Er komt in ons een einde aan het woord,
De taal verdwijnt, niemand wordt nog gehoord.
U wil geen wij, niet zo die stroom in gaan.
Ik zie in vuur & vlam mijzelf vermoord.
Wij rollen om & om tot tol vergaan.
rev. 26/02/2011 @16u38
