i.m. j. vekemans † 9/11/2007
De vrouwen & de vogels met hun zang
Hebben ons verlaten, pa, & ik ga
Hetzelfde pad af, triest, maar niet bang,
Want waar u ging is ’t duister iedereen gena.
’t Is waar dat ik hier in droeve klanken roer,
Waar jij allicht de gevels hoog had opgericht,
& Waar ik de woorden in verbanden snoer
Zou jij die spleten hebben toegedicht.
Geen huis blijft staan, geen woord klinkt verder door:
We geven even slechts die ene liefde door.