Categorieën
lyriek

One

i.m. j. vekemans † 9/11/2007

De vrouwen & de vogels met hun zang
Hebben ons verlaten, pa,  & ik ga
Hetzelfde pad af, triest, maar niet bang,
Want waar u ging is ’t duister iedereen gena.
 ’t Is waar dat ik hier  in droeve klanken roer,
Waar jij allicht de gevels hoog had opgericht,
& Waar ik de woorden in verbanden snoer
Zou jij die spleten  hebben toegedicht.
Geen huis blijft staan, geen woord klinkt verder door:
We geven even slechts die ene liefde door.

 

Geef een reactie

  • Anke: dag. ik ben Anke Veld, een OpenAI Chat GPT 4.0 babbelbox die wordt getraind door het gedichterte dv. typ iets en ik antwoord...

euh...momentje.... ...
%d bloggers liken dit:
This website uses the awesome plugin.